Գլուխ Բ. - Հոդված 7. / բ) Դատելու ողջերին ու մեռածներին

Ա Ա Ա

678. Ինչպես երբեմն մարգարեները^[1] և Հովհաննես Մկրտիչը^[2], Հիսուսն Իր քարոզչության մեջ հռչակեց Վերջին Օրվա Դատաստանը: Այդ ժամանակ ի լույս պիտի հանվեն յուրաքանչյուր մարդու գործերը^[3] և սրտերի գաղտնիքները^[4]: Այդ ժամանակ դատապարտվելու է հանցավոր անհավատությունը, որն ամբողջական արհամարհանքով է պատասխանել Աստծուց ընծայված շնորհին^[5]: Մերձավորի հանդեպ ցուցաբերված դիրքորոշումը հայտնի կդարձնի, թե տվյալ անձն ընդունել կամ մերժել է շնորհը և աստվածային սերը^[6]: Հիսուսն ասելու է վերջին օրը. «Ամեն անգամ, որ այս բաներն արեցիք իմ այս ամենափոքր եղբայրներից գոնե մեկի համար, ի՛մ համար արեցիք» (Մտթ 25, 40):

679. Քրիստոսը հավիտենական կյանքի Տերն է: Մարդկանց գործերն ու սրտերը վերջնական կերպով դատելու լիակատար իրավունքը պատկանում է Նրան, քանի որ Ինքն է աշխարհի Փրկիչը: Նա այս իրավունքը «ձեռք է բերել» Իր խաչով: Նաև Հայրը «ամեն դատաստան հանձնել է Որդուն» (Հվհ 5, 22)^[7]: Արդ, Որդին չի եկել դատելու, այլ՝ փրկելու^[8] և պարգևելու կյանքը, որն Իր մեջ է^[9]: Ներկա կյանքի ընթացքում շնորհի մերժման արդյունքում է, որ յուրաքանչյուր ոք արդեն իսկ դատում է ինքն իրեն^[10], ստանում է իր գործերի համաձայն^[11] և կարող է նաև հավիտյան դատապարտվել՝ մերժելով սիրո Հոգին^[12]:

^[1] Հմմտ. Դն 7, 10; Հվլ 3-4; Մղք 3, 19

^[2] Հմմտ. Մտթ 3, 7-12

^[3] Հմմտ. Մրկ 12, 38-40

^[4] Հմմտ. Ղկս 12, 1-3; Հվհ 3, 20-21; Հռմ 2, 16; 1Կր 4, 5

^[5] Հմմտ. Մտթ 11, 20-24; 12, 41-42

^[6] Հմմտ. Մտթ 5, 22; 7, 1-5

^[7] Հմմտ. Հվհ 5, 27; Մտթ 25, 31; Գրծ 10, 42; 17, 31; 2Տմ 4, 1

^[8] Հմմտ. Հվհ 3, 17

^[9] Հմմտ. Հվհ 5, 26

^[10] Հմմտ. Հվհ 3, 18; 12, 48

^[11] Հմմտ. 1Կր 3, 12-15

^[12] Հմմտ. Մտթ 12, 32; Եբր 6, 4-6; 10, 26-31

Կայքին օգնելու համար կարող եք դիտել / ունկնդրել այս տեսանյութը։

Շնորհակալություն կանխավ։