Սաղմոս 10 [9, 22-39] - Աղքատների քաղցը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
| Կցորդ. |
Երանի՜ արդարության համար հալածվածներին,
որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը (Մտթ 5, 10):
|
|
| կամ. |
Երանի՜ ձեզ, որ այժմ արտասվում եք,
որովհետև լիանալու եք բերկրանքով (Ղկս 6, 21):
|
|
| կամ. |
Մինչև ե՞րբ, սուրբ և ճշմարտախոս Տեր,
կուշանաս արդարություն գործելու երկրի վրա (հմմտ. Հյտ 6, 10):
|
1Ինչո՞ւ ես հեռու մնում, Տեր,
և նեղության ժամանակ թաքցնում Քեզ.
2չարագործը լափում է աղքատին գոռոզությամբ,
լարված որոգայթների մեջ է գցում նրան:
3Պարծենկոտը հպարտանում է իր ցանկություններով,
ամբարիշտը անիծում ու հայհոյում է Տիրոջը.
4իր ինքնահավանությամբ լիացած՝ ուրիշ ոչինչ չի փնտրում.
«Աստված չկա». ահա սրանք են իր մտքերը:
5Իր հաջողություններով է շարունակ ուրախանում,
Քո վճիռները չափազանց բարձր են իր համար,
նա արհամարհում է իր բոլոր ընդդիմադիրներին,
6իր սրտում ասում է. «Երբեք չեմ սասանվի,
սերնդե սերունդ ես անկործանելի եմ մնում»:
7Իր անիծող բերանը կեղծիք է ու բռնություն,
իր լեզվի տակ՝ իշխանության զեղծում ու չարություն.
8դարանակալ նստում է գյուղերի մոտ,
գաղտնի սպանում է անմեղին:
Նրա աչքերը լրտեսում են տկարին,
9առյուծի նման թաքնվում է որջում.
դարանակալում է՝ հափշտակելու համար աղքատին,
որսում է աղքատին, քաշելով իր ցանցի մեջ:
10Ահա նա, կքվում է, կծկվում,
ուժգին սլանում, հարձակվում է տկարների վրա.
11իր սրտում ասում է. «Աստված մոռանում է,
չի տեսնում, ոչնչի վրա երբեք ուշադրություն չի դարձնում»:
***
12Ոտքի կանգնիր, Տեր, բարձրացրու ձեռքդ,
մի՛ մոռացիր աղքատներին, ո՜վ Աստված.
13ինչո՞ւ է ամբարիշտը հայհոյում իր սրտում
ասելով Աստծուն. «Չես գա ինձ հատուցելու»:
14Բայց Դու տեսնում ես հոգնությունն ու թախիծը,
Դու դիտում և վերցնում ես դրանք ձեռքիդ մեջ.
Քեզ են վստահում խեղճերը,
որբի օգնությունը Դու Ինքդ ես:
15Ջախջախիր չարագործի ու ամբարիշտի բազուկը,
եթե փնտրես չարությունը, այն այլևս չես գտնի.
16Տերը Թագավոր է ընդմիշտ, հավիտյան,
Իր երկրից անհետանալու են կռապաշտները:
17Աղքատների քաղցը Դու լսում ես, Տեր,
Դու հաստատում ես նրանց սիրտը և ականջ դնում՝
18արդարություն գործադրելու որբի ու ճնշվածի համար,
որպեսզի չշարունակի սարսափեցնել մահկանացուն:
