Սաղմոս 103 [102] - Ինչպես գորովագութ է հայրը որդիների հանդեպ
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Այս սաղմոսը Աստծո սիրույն ուղղված օրհներգ է: Խոսքերն ու պատկերները հերթափոխում են միմյանց, նկարագրելու համար նրա հարստությունն ու անսահմանությունը: Այն խորն է ինչպես հայրական քնքշանքը, աղբյուր է ներման, բժշկումի, նորոգման: Չնայած բոլոր մեղքերին, ժողովուրդն ու անհատ հավատացյալները կարող են ապավինել Տիրոջ ողորմությանը: Ահա՛ սերն անսահմանափակ Աստծո, որի Անունը Սուրբ է, գահը՝ երկնքում, թագավորությունը՝ տիեզերական ու հավիտենական: Նա այն «հայրիկ»ն է (արամայերեն՝ Աբբա), որի մասին մեզ պատմում էր Հիսուսը և որի բարությունն է նկարագրում Պողոս Առաքյալը (1Կր 2, 9): Հասկանալի է, թե ինչու է սաղմոսերգուն իր օրհներգի վերջում կոչ ուղղում ինքնին երկնքին՝ փառաբանելու այդպիսի Աստծուն:
Կցորդ. |
Սրանում բացահայտվեց Աստծո սերը.
Աստված աշխարհ առաքեց Իր միածին Որդուն (հմմտ. 1Հվհ 4, 9):
|
|
կամ. | Մենք չէ, որ սիրեցինք Աստծուն, այլ՝ Ինքն է, որ սիրեց մեզ (1Հվհ 4, 10): | |
կամ. |
Իր սիրեցյալ Որդու շնորհիվ
մենք ունենք փրկությունը և թողությունը մեղքերի (հմմտ. Կղս 1, 13-14):
|
|
կամ. |
Իր ողորմությունը
սերնդե սերունդ տարածվում է Իրենից երկնչողների վրա (հմմտ. Ղկս 1, 50):
|
|
կամ. |
Հիվանդներն է, որ բժշկի կարիքն ունեն.
չեմ եկել կանչելու արդարներին, այլ՝ մեղավորներին (հմմտ. Մրկ 2, 17):
|
1Դավթի:
Հոգի իմ, օրհնիր Տիրոջը,
ներաշխարհ իմ, սրբության Նրա Անունը.
2հոգի իմ, օրհնիր Տիրոջը,
մի՛ մոռացիր Նրա բոլոր պարգևները:
3Նա է, որ ներում է քո հանցանքները,
բժիշկը քո հիվանդությունների,
4քո կյանքը գերեզմանից փրկողը,
որ պատում է քեզ սիրով ու քնքշանքով.
5Աստված բարիքներով հագեցնում է ծերությանդ օրերը,
գալիք աշխարհում նորոգվելու է երիտասարդությունդ:
6Տերը գործում է արդարությամբ,
պաշտպանում է զրկվածների իրավունքը.
7հայտնում է Մովսեսին Իր ճանապարհները,
Իր գործերը՝ Իսրայելի որդիներին:
***
8Ողորմած է Տերը և կարեկցող,
դանդաղ՝ զայրանալու, և մեծ՝ սիրո մեջ.
9Իր բարկությունը չի տևում ընդմիշտ,
Իր ցասումը չի մնում հավետ.
10մեր հետ չի վարվում մեր հանցանքների համաձայն,
մեզ չի փոխհատուցում մեր մեղքերի չափով:
11Որքան երկինքը բարձր է երկրից,
այնքան հզոր է Իր սերը Իրենից երկնչողների վրա.
12որքան հեռու է արևելքն արևմուտքից,
այնքան հեռացնում է մեզնից մեր հանցանքները:
13Ինչպես գորովագութ է հայրը որդիների հանդեպ,
այնպես Տերը գորովագութ է Իրենից երկնչողների հանդեպ.
14Նա ճանաչում է, թե ինչպիսին է մեր բնազդը,
հիշում է, որ մենք հողի փոշի ենք:
15Մարդը. նրա օրերը խոտի պես են,
նա ծլում է դաշտի ծաղկի նման.
16փչում է նրա վրա քամին և այլևս չկա,
հետքեր չեն մնացել նրա տեղից:
***
17Բայց Տիրոջ սերը հավատացյալների վրա է
հավիտյանս հավիտենից,
Նրա արդարությունը՝ նրանց որդիների որդիների վրա.
18նրանց վրա, ովքեր պահում են Իր ուխտը
և հիշում են Իր կամքը, այն գործադրելու համար:
19Տերն Իր գահն ունի երկնքում,
Նրա թագավորությունն ամբողջ տիեզերքի վրա է.
20Նրա հրեշտակներ, օրհնեցեք Տիրոջը,
Նրա խոսքի անհաղթ կատարողներ,
որ ուշադիր եք Նրա խոսքի ձայնին:
21Դուք, Նրա բոլոր զորքեր, օրհնեցեք Տիրոջը,
դուք, ծառաներ, Նրա կամքը կատարողներ.
22դուք, Նրա բոլոր գործեր, օրհնեցեք Տիրոջը,
Նրա տերության բոլոր վայրերում:
Հոգի իմ, օրհնիր Տիրոջը: