Սաղմոս 112 [111] - Ողորմած մարդը փայլում է խավարի մեջ
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Նրան, ով հավատարմորեն գործադրում է Օրենքը և հոգատար է իր մերձավորների հանդեպ, երաշխավորված են բարօրությունը, բազմազավակ սերունդը և համբավը: Այսպես էին համոզված հները: Նույնանման բառապաշարով, մի իմաստուն այստեղ հյուսում է արդարի գովքը, բայց արդեն իսկ արտահայտում է կրոնական մի առավել բարձր զգացում. իրականում, արդարին վերագրելով առաքինությունները, որոնք նախորդ սաղմոսը վերագրում էր Աստծուն, սաղմոսերգուն կամենում է ցույց տալ, որ Աստծո կամքի կատարման մեջ սրտի բերկրանքով հարատևելով՝ հավատացյալն ի վերջո դառնում է Նրա նման, այսինքն՝ նրա հոգում վերանորոգվում է Աստծո նմանությունը: Օրենքն, ուստի, արտաքուստ պարտադրված լուծ չէ, այլ՝ մի զորություն, որը ներսից կերպարանափոխում է սիրտը: Աստծո Օրենքին հնազանդվել նշանակում է թույլատրել, որ մեր սրտից ներս թափանցեն Ինքնին Աստծո զգացմունքները. ողորմածություն, քնքշալի գորով և արդարություն: Երջանկության ա՛յլ աղբյուր չի կարող գոյություն ունենալ:
| Կցորդ. |
Թող ձեր լույսը փայլի մարդկանց առաջ,
որպեսզի փառավորեն ձեր Հորը, որ երկնքում է (հմմտ. Մտթ 5, 16):
|
|
| կամ. |
Հիսուսն անցավ բարիք գործելով և բժշկելով,
որովհետև Աստված Իր հետ էր (հմմտ. Գրծ 10, 38):
|
|
| կամ. |
Ընթացեք որպես լույսի որդիներ. լույսի պտուղներն են բարությունը,
արդարությունը և ճշմարտությունը (հմմտ. Եփս 5, 8-9):
|
1Ալելուիա:
Երանելի է այն մարդը, որ երկնչում է Տիրոջից,
և մեծ ուրախություն է գտնում Նրա պատվիրաններում.
2երկրի վրա զորավոր կլինի իր սերունդը,
արդարների սերունդը օրհնյալ կլինի:
3Առատություն և լիություն կլինի իր տանը,
իր արդարությունը կմնա հավետ.
4փայլում է խավարի մեջ, լույս է արդարների համար,
կարեկից, ողորմած և արդար մարդը:
5Նա բարի է, ողորմում է և իր բարիքներից տալիս,
իր ունեցվածքները տնօրինում է արդարությամբ.
6նա հավիտյան չի սասանվի,
միշտ կհիշվի արդարը:
7Անհաջողության լուրերից չի դողում,
հաստատուն սրտով հենվում է Տիրոջ վրա.
8իր սիրտը վստահ է և չի վախենում,
մինչև կհաղթի թշնամիներին:
9Առատությունը կիսում է աղքատների հետ,
հավետ մնում է իր արդարությունը,
իր ճակատը բարձրանում է փառքի մեջ:
10Իսկ ամբարիշտը նրան տեսնում է ու բարկանում,
կրճտում է ատամները և զայրույթից սպառվում.
բայց ամբարիշտների ցանկությունը ձախողվում է:
