Սաղմոս 139 [138] - Տեր, Դու ամեն բան գիտես

Ա Ա Ա

Այս սաղմոսում մի իմաստուն խորհրդածում է Աստծո խորհրդի և մեր կյանքի խորհրդի շուրջ: Իր տաղը մի փառաբանություն է Աստծո ամենագիտությանը: Այն մեզ մի ակնթարթ նշմարել է տալիս մեր էության խորքերը: Ահա մարդու սիրտը, որը թափանցիկ է Աստծո հայացքի առաջ. Հավիտենականի առաջ ամբողջովին բացահայտ են հոգու ամենածածուկ, ամենագաղտնի ծալքերը. մեր մոռացված անցյալը, մեր այսքա՜ն բարդ ներկան, մեր անորոշ ապագան. ոչինչ գաղտնի չէ Նրա համար: Աստծո ձեռքը սեփական անձի վրա զգալը (Եր 15, 7; Հոբ 23, 2-4) պատճառ էր հանդիսանում Հոբի ցավալի ու հոգեխռով հարցադրումների համար (Հոբ 7, 17-30; 23, 10): Այստեղ, մինչդեռ, աստվածային տիրապետության գիտակցությունը ծնունդ է տալիս անդորրի ու վստահության զգացումներին: Հավատացյալն Աստծուց այլևս չի խնդրում մի կողմ դարձնել Իր հայացքը, այլ՝ առաջնորդել իրեն հավատարմության ճանապարհով: Իր սեփական անձի ամենածածուկ խորհրդի ճանաչմանը բացվելով, մարդը բացվում է Աստծո դիմաց. Նա, ում մարդը կարծում էր, թե պետք է փնտրի հեռավոր վայրերում, արդեն իսկ ներկա է, որպես մարդու կյանքի անխառն ակունքը: Աստված առավել ներկա է իմ էությանը, քան իմ էությանը ներկա եմ ես ինքս: Աստվածային այդ ներկայությունը սկսվում է մարդու գոյության առաջին իսկ պահից, այսինքն՝ նրա հղացման իսկ ակնթարթից: Մայրական արգանդի լուռ դարբնոցում արդեն, Տերն Իր ծառային դարձնում է «սուր սուսեր», «սրածայր ընտիր նետ» (Ես 49, 1-2), Երեմիային սրբագործում է որպես «հեթանոսների մարգարե» (Եր 1, 5), իսկ Պողոսին ընտրում է Հիսուս Քրիստոսին հեթանոսներին ավետարանելու համար (Գղտ 1, 15-16): Գիտակից լինելով Աստծո սիրալիր հայացքին, որը պատում է իր ամբողջ էությունը, սաղմոսերգուն հանձնվում է Աստծուն և արտահայտում է Նրա կամքը կատարելու իր փափաքը:

Կցորդ.		Աստված ավելի մեծ է, քան մեր սիրտը, և ամեն բան գիտի (1Հվհ 3, 20):
կամ.		Ո՜վ Աստծո իմաստության խորություն. որքա՜ն անհասանելի են նրա ճանապարհները (հմմտ. Հռմ 11, 33):
կամ.		Տեր, Դու ամեն բան գիտես. Դու գիտես, որ սիրում եմ Քեզ (Հվհ 21, 17):
կամ.		Աստված հեռու չէ մեզնից յուրաքանչյուրից. մենք Նրանում ենք ապրում, շարժվում և գոյություն ունենք (հմմտ. Գրծ 17, 27-28):
կամ.		Աստծո խոսքը կենդանի է և արդյունավետ, քննում է սրտի զգացումներն ու մտածումները (հմմտ. Եբր 4, 12):
կամ.		Չկա մի արարած, որ կարողանա թաքնվել Աստծո առաջ, այլ՝ ամեն բան մերկ ու բացահայտ է Նրա աչքերին (հմմտ. Եբր 4, 13):
կամ.		Բոլոր եկեղեցիներն իմանալու են, որ ես նա եմ, որ քննում է խորքերն ու սիրտը (հմմտ. Հյտ 2, 23):

¹Երգչախմբի ղեկավարի համար: Դավթի: Սաղմոս:

Տեր, Դու ինձ քննում ես և ճանաչում ես ինձ,

²Դու գիտես, թե ե՛րբ եմ ես նստում և ե՛րբ ոտքի կանգնում,

Դու հեռվից զանազանում ես իմ դիտավորությունները:

³Դու հսկում ես իմ վրա, երբ քայլում եմ և երբ հանգստանում,

ներկա ես իմ բոլոր ճանապարհներում.

⁴դեռևս չարտասանված խոսքերը

դրանք բոլորն արդեն ճանաչում ես, Տեր:

⁵Կանխում ես ինձ, հետևում, գրկում,

և իմ վրա հանգչեցնում ես Քո ձեռքը.

⁶Քո ճանաչողությունն իմ համար հրաշալի է,

չափազանց ներթափանցող է, այն չեմ ըմբռնում:

⁷Ո՞ւր գնալ հեռու Քո Հոգուց,

ո՞ւր փախչել հեռու Քո Դեմքից.

⁸եթե բարձրանում եմ երկինք, Դու այնտեղ ես,

եթե իջնում եմ դժոխք, ահա՛ Դու:

⁹Եթե վերցնում եմ արշալույսի թևերը,

բնակվելու համար ծովերից այն կողմ,

¹⁰այնտեղ նույնպես առաջնորդում է ինձ ձեռքդ,

աջդ հասնում է ինձ այնտեղ ներքևում:

¹¹Եթե ասում եմ. «Թող պատի ինձ խավարը»,

գիշերն իմ չորս կողմը դառնում է լույս.

¹²խավարը նույնպես Քո առաջ խավար չէ,

գիշերը լուսավոր է ցերեկվա նման,

Քո համար խավարը փայլում է ինչպես լույսը:

***

¹³Դու ես, որ ստեղծել ես ներաշխարհս,

հյուսել ես ինձ մորս որովայնում.

¹⁴ընդունում եմ, որ մի հրաշք է էությունս,

երախտագիտություն եմ մատուցում Քեզ

ինձ այսպես ստեղծելուդ համար.

Քո գործերը հրաշալի են,

սիրտս շատ լավ է ճանաչում դրանք:

¹⁵Երբ կազմավորվում էի ծածուկ,

երբ հյուսվում էի երկրի խորքում,

ոսկորներս Քեզնից թաքնված չէին.

¹⁶աչքերդ տեսնում էին ինձ՝ ես դեռ չամբողջացած,

իմ բոլոր օրերը գրված էին գրքում,

արդեն հաշված էին, երբ նրանցից մեկն անգամ չկար:

¹⁷Որքա՜ն դժվար են իմ համար Քո մտածումները,

որքա՜ն մեծ է նրանց թիվն, Աստված.

¹⁸եթե հաշվում եմ դրանք, ավազից ավելի շատ են,

եթե դրանք վերջացած եմ կարծում, դեռևս Քո հետ եմ:

¹⁹Ո՜վ Աստված, երանի՜ թե ոչնչացնեիր չարագործին:

Հեռացե՛ք ինձնից, արյունահեղ մարդիկ:

²⁰Խոսում են Քո մասին, բայց ունայնություն են ասում,

քաղաքներդ քաշում են դեպի կռապաշտություն:

²¹Մի՞թե չպետք է ատեմ նրան, ով Քեզ ատում է,

արհամարհեմ Քո հակառակորդներին, Տեր.

²²անհաշտ ատելությամբ ես նրանց ատում եմ,

իմ անձնական թշնամիներն եմ ես նրանց համարում:

²³Քննիր ինձ, ո՜վ Աստված, և ճանաչիր իմ սիրտը,

փորձիր ինձ և ճանաչիր իմ ցանկությունները.

²⁴տե՛ս, թե արդյոք այլասերվա՞ծ է իմ ընթացքը,

և առաջնորդիր ինձ հավիտենության ճանապարհով:

Կայքին օգնելու համար կարող եք դիտել / ունկնդրել այս տեսանյութը։

Շնորհակալություն կանխավ։