Սաղմոս 142 [141] - Հոգիս նվաղում է
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Կարևորություն չունի, թե այս սաղմոսում խոսքն իրոք վերաբերվում է Դավթին (1Սմ 22, 10), թե մի անհայտ անձնավորության: Կարևորն այն է, որ հալածված և իր դժբախտության պահին բոլորի կողմից լքված այս անձը ապրում և իր այս սաղմոսում արտահայտում է անթիվ անհամար մարդկանց չարչարանքները: Նրա կերպարանքի մարգարեական ուրվագծերի ետևում նշմարվում է Հիսուսի Դեմքը, որն Իր չարչարանքների ժամին միայնակ էր և տառապում էր առանց ընդվզելու:
| Կցորդ. |
Դուք փախչելու եք, ինձ մենակ թողնելով.
բայց ես մենակ չեմ, որովհետև Հայրն իմ հետ է (հմմտ. Հվհ 16, 32):
|
|
| կամ. |
Երանի՜ ննջեցյալներին, որ մահանում են ի Տեր.
հանգստանալու են իրենց հոգնություններից (հմմտ. Հյտ 14, 13):
|
|
| կամ. |
Եթե ապրում ենք, ապրում ենք Տիրոջ համար.
եթե մահանում ենք, մահանում ենք Տիրոջ համար (Հռմ 14, 8):
|
|
| կամ. |
Դուք, եղբայրներ, մեր սրտում եք,
միասին մահանալու և միասին ապրելու համար (հմմտ. 2Կր 7, 3):
|
1Մասքիլ: Դավթի: Երբ քարանձավում էր: Աղոթք:
2Բարձր ձայնով ես աղաղակում եմ Տիրոջը,
բարձր ձայնով ես աղաչում եմ Տիրոջը.
3Նրա առջև սփռում եմ իմ հեծեծանքը,
Նրա առջև պատմում եմ իմ տրտմությունը:
4Երբ հոգիս նվաղում է,
այո՛, Դու ճանաչում ես իմ ընթացքը.
արահետի վրա, որով քայլում էի,
թակարդ լարեցին իմ համար:
5Նայիր իմ չորս կողմը և տես,
ոչ ոք չի կամենում ճանաչել ինձ.
փախուստի հնարավորություններ իմ համար չկան,
իմ կյանքի համար ոչ ոք չի մտահոգվում:
6Ես աղաղակում եմ դեպի Քեզ, Տեր,
և ասում եմ. «Դու ես իմ ապավենը,
Դու ես իմ միակ բարիքը
ողջերի այս երկրում»:
7Ուշադիր եղիր արտասվելուս ձայնին,
որովհետև ծայր աստիճան նվաղած եմ.
հալածիչներիցս ազատիր ինձ,
նրանք ինձնից շատ ավելի ուժեղ են:
8Կյանքս դուրս հանիր բանտից,
որպեսզի երախտագիտություն մատուցեմ Քո Անվանը.
շուրջբոլորս սեղմ հավաքվելու են արդարները,
բարիքի համար, որ արեցիր ինձ:
