Սաղմոս 143 [142] - Թող առաջնորդի ինձ սիրո Քո Հոգին
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Սաղմոսարանում, փառաբանության ու բերկրանքի տաղերի միջև, երբեմն երբեմն վերադառնում է աղքատի ողբը, որն ամեն բան սպասում է Աստծուց: Ահա այստեղ կրկին աղաչանքն է մի տարաբախտի, որը սակայն չի կորցնում Աստծո, Նրա սիրո և Նրա արդարության հանդեպ հույսը: Իրական Իսրայելը, որն աստվածաշնչյան ավանդության մեջ նույնանում է Տիրոջ աղքատների հասարակության հետ, հասկացել է սա, նաև ընդմեջ տառապանքների. ոչ ոք արժանի չէ չարիքից ազատվելու, և ո՛չ իսկ նա, ով հավատարմորեն պահում է Օրենքը, ինչպես հետագայում հաստատելու էր Պողոս Առաքյալը (Հռմ 3, 20...): Կարելի է միմիայն ապավինել մարդկանց նկատմամբ Տիրոջ հավատարիմ սիրույն: Նա, ով իսկապես աղոթում է, փորձառությամբ կզգա Աստծո ազատարար ներգործությունը:
| Կցորդ. | Հիսուս, հիշիր ինձ, երբ կգաս արքայությամբդ (Ղկս 23, 42): | |
| կամ. |
Մարդը չի արդարանում գործերով,
այլ միմիայն Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ ունեցած հավատքով (հմմտ. Գղտ 2, 16):
|
|
| կամ. |
Հայր, հեռացրու ինձնից այս բաժակը,
բայց թող որ Քո կամքը կատարվի, ո՛չ իմը (հմմտ. Ղկս 22, 42):
|
1Սաղմոս: Դավթի:
Տեր, լսիր իմ աղոթքը,
ականջ դիր իմ աղաչանքներին,
հավատարմությանդ ու արդարությանդ համաձայն՝ պատասխանիր ինձ.
2դատաստանի մի՛ մտիր ծառայիդ հետ,
կենդանի ոչ մի էակ չի կարող արդարանալ Քո առաջ:
3Թշնամին հալածում է իմ կյանքը,
ոտնակոխ է անում կյանքս մինչև գետին.
խավարոտ վայրերում է ստիպում ինձ բնակվել,
ինչպես մեռյալները, մեռյալներն ընդմիշտ.
4շունչս հանգում է ինձնում,
ինձնում նվաղում է սիրտս:
5Վերհիշում եմ երբեմնի օրերը,
կրկին խորհրդածում եմ բոլոր գործերիդ մասին,
ձեռքերիդ գործերի մասին եմ մտածում նորից.
6ձեռքերս տարածում եմ դեպի Քեզ,
ինչպես Քեզ ծարաված երկիր:
7Շուտով, պատասխանիր ինձ, Տեր,
շունչս հասել է վախճանին.
ինձնից մի՛ թաքցրու երեսդ,
կլինեմ մեկը նրանցից, ովքեր իջնում են փոսի մեջ:
8Առավոտվանից զգացրու ինձ Քո սերը,
որովհետև Քեզ եմ ես հավատում, ո՜վ Տեր.
ճանաչել տուր ինձ ճանապարհը, որով պետք է քայլեմ,
որովհետև Քեզ եմ ես ընծայում իմ կյանքը:
9Թշնամիներիցս ազատիր ինձ, Տեր,
Քո մոտ եմ ես ապահով զգում ինձ.
10սովորեցրու ինձ կատարել Քո կամքը,
որովհետև Դու ես իմ Աստվածը.
բարությամբ թող առաջնորդի ինձ Քո Հոգին
արահետներով հարթ և ուղիղ:
11Տեր, ի սեր Քո Անվան,
ապրեցրու ինձ Քո արդարությամբ,
տրտմությունից դուրս հանիր իմ կյանքը.
12սիրույդ համաձայն՝ ոչնչացրու թշնամիներիս,
կորստյան մատնիր իմ բոլոր հակառակորդներին,
որովհետև ես Քո ծառան եմ:
