Սաղմոս 39 [38] - Օտարական եմ

Ա Ա Ա

Այս սաղմոսը մի խորհրդածություն է կյանքի կարճատևության և մարդկային գոյության սահմանների շուրջ: Սաղմոսերգուն որոշել էր լռել չարագործի դիմաց, որպեսզի նրան առիթ չտար անարգելու Աստծուն: Քանինե՜ր այսօր ևս շարունակում են մտածել, որ «անօգուտ է ծառայել Աստծուն» (Մղք 3, 14): Սփոփանք չգտնելով, այնուամենայնիվ կարիքն է զգում արտահայտելու բողոքը, որը ջանացել էր թաքցնել իր սրտում. մարդկային գոյությունը չափազանց կարճ է: Խոսքերը, որոնք գործածում է, Ժողովողի գրքի միևնույն խոսքերն են. «մի շունչ, մի ստվեր, միոչինչ»: Նրա խորհրդածությունը շատ նման է Հոբի և Եսայի Մարգարեի խորհրդածություններին (Հոբ 7, 6-7; 7, 19-21; Ես 40, 6):

Սաղմոսի կենտրոնում գտնում ենք Աստծո հանդեպ հույսի մի վճիտ դավանություն: Սաղմոսերգուն վերադառնում է լռության ու աղոթքի, այս անգամ սակայն առանց դառնության: Ընդունում է, որ պանդուխտ է, մի օտարական, որին Աստված պարգևում է Իր հյուրընկալությունը, ինչպես որ պանդուխտ և օտարական էին եղել իր հայրերը, Հին Ուխտի Նահապետները: Սաղմոսն ավարտվում է մահվան կանխազգացումով:

Սքանչելի է, որ սաղմոսերգուն հռչակում է Աստծո հանդեպ իր հույսը, թեև մահվան փակուղուց դուրս գալու ոչ մի ելք չի նշմարում: Քրիստոնյաները, մինչդեռ, կարող են պատասխան գտնել մահվան համընդհանուր փորձառության դիմաց: Հիսուսը կերպարանափոխել է սաղմոսերգուի աղոթքը: Մինչ սաղմոսերգուն իր տառապանքներում ասում է. «Լռում եմ, որովհետև Դու Ինքդ ես գործում», Հիսուսն ասում է. «Ո՛չ թե իմ, այլ՝ Քո կամքը թող կատարվի»» (Ղկս 22, 42): Հիսուսն ընդառաջ գնաց մահվանը և մեր առաջ բացեց դեպի կյանք տանող ճանապարհը:

Պողոս Առաքյալը հաստատում է, որ Աստված մեզ ստեղծել է կյանքի համար և մեզ տվել է Իր Հոգին որպես հավիտենական կյանքի նավահանգիստ մտնելու երաշխիք (2Կր 5, 1-5):

– «Իդիթում». Երգչախմբի երեք ղեկավարներից մեկն էր, որոնց կարգել էր Դավիթը (1Մն 25, 1):

Կցորդ.		Հավատքի մեջ մահացան մեր հայրերը, դավանելով, որ օտարական են և պանդուխտ (հմմտ. Եբր 11, 13):
կամ.		Այս գիշեր իսկ կյանքդ պահանջվելու է քեզնից. ինչպիսի՞ն է արդյոք քո կյանքը (հմմտ. Ղկս 12, 20; Հկբ 4, 14):

¹Երգչախմբի ղեկավարի համար: Իդիթումի: Սաղմոս: Դավթի:

²Ասացի. «Կհսկեմ ճանապարհներիս վրա,

որպեսզի լեզվով չմեղանչեմ.

պահապան կդնեմ բերանիս վրա,

մինչ չարագործը կանգնած է իմ առջև»:

³Ահա, մնացի համր, լռության մեջ,

լռում էի, բայց ոչնչի չէր ծառայում,

ավելի էր սաստկանում տառապանքս.

⁴կրծքիս ներսում սիրտս այրվում էր,

կրկին մտածելիս՝ այրվում էր է՛լ ավելի,

մինչև որ լեզվիս թույլատրեցի խոսել.

⁵«Հայտնիր ինձ, Տեր, իմ վախճանը

և թե ի՛նչ է թիվն իմ օրերի,

որպեսզի հասկանամ, թե որքան դյուրաբեկ եմ:

⁶Մի ափի չափով օրեր տվեցիր ինձ,

տևողությունս ոչինչ է Քո առաջ.

մարդու տևողությունը մի շունչ է,

⁷գնում ու գալիս է ստվերի նման.

խռովվում է ոչնչի համար, քամու նման,

գանձում է, բայց չգիտի, թե ով է հավաքելու»:

⁸Ուրեմն, Տեր, ինչի՞ եմ սպասում,

իմ հույսը միմիայն Քեզնում է.

⁹ազատիր ինձ իմ բոլոր մեղքերից,

հիմարի նախատինքների տակ մի՛ թող ինձ:

¹⁰Վերադառնում եմ լռության մեջ և չեմ բացում բերանս,

որովհետև Դու Ինքդ ես գործում.

¹¹հեռացրու ինձնից Քո հարվածները,

կքվում եմ փշրող ձեռքիդ ներքո:

¹²Դու կրկին ոտքի ես կանգնեցնում մարդուն,

ուղղելով նրա մեղքը,

սարդոստայնի նման մաքրում ես նրա կրքերը.

մարդն ուրիշ բան չէ, եթե ոչ՝ մի շունչ:

¹³Լսիր իմ աղոթքը, Տեր,

ականջ դիր իմ աղաղակին,

խուլ մի՛ եղիր լացիս ձայնին:

Քո առաջ մի օտարական եմ միայն,

թափառական՝ ինչպես իմ բոլոր հայրերը.

¹⁴հեռացրու հայացքդ, որպեսզի շունչ քաշեմ,

նախքան կգնամ այստեղից և չեմ լինի այլևս:

Կայքին օգնելու համար կարող եք դիտել / ունկնդրել այս տեսանյութը։

Շնորհակալություն կանխավ։