Սաղմոս 44 [43] - Հույսս զենքերի վրա չէ
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Հավատարիմ ժողովրդի տառապանքները հասկացվելու համար միշտ էլ դժվարին են: Անցյալում Աստված հրաշքով փրկում էր Իր ժողովրդին (2Օր 4, 32-34; 2Սմ 7, 22-23): Ինչո՞ւ է այժմ թույլատրում, որ կողոպտվի, ստրկացվի ու անարգվի: Սաղմոսերգուն ընդգծում է, որ խոսքը չի կարող պատժի մասին լինել, քանի որ ժողովուրդն առավել հոժարությամբ ընտրում է մահը, քան թե իր Աստծուն ուրանալը:
Մարդիկ շարունակում են բախվել տառապանքի խորհրդավոր իրականության հետ, որն առավել ևս ծածուկ ու դժվարըմբռնելի է դառնում Աստծուն հավատարիմ մնացողների պարագային: Առաքյալները նույնպես չէին հասկանում Վարդապետի խոսքերը, որ կանխավ ավետում էր նրանց Իր մահը: Մինչև իսկ վախենում էին Նրան այդ նյութի շուրջ հարցումներ ուղղելուց (Ղկս 9, 45): Միմիայն հարության լույսի ներքո կարողացան հասկանալ, որ Քրիստոսը պետք է կրեր այդ տառապանքները Իր փառքի մեջ մտնելու համար (Ղկս 24, 26):
Տառապանքի կամ հալածանքի ինչպիսի իրավիճակում էլ որ գտնվենք, թողնենք, որ այս սաղմոսն ուսուցանի մեզ, որ մեր վերջին խոսքը պետք է Աստծո սիրո հանդեպ բացարձակ վստահության հաստատում լինի (Հռմ 8, 28-39):
Կցորդ. |
Բոլոր փորձություններում առավել քան հաղթական ենք,
շնորհիվ Նրա, ով սիրեց մեզ (հմմտ. Հռմ 8, 37):
|
|
կամ. |
Երանի՜ ձեզ, եթե տառապում եք արդարության համար.
մի՛ վախեցեք և մի՛ խռովվեք (հմմտ. 1Պտ 3, 14):
|
|
կամ. |
Բոլորի կողմից ատվելու եք իմ Անվան պատճառով,
բայց ձեր գլխի մազերից մեկն անգամ չի կորչելու (Ղկս 21, 17-18):
|
|
կամ. |
Մահվան ենթարկվեցիք ընդմեջ Քրիստոսի մարմնի,
պատկանելու համար Նրան, ով հարություն է առել մեռելներից (հմմտ. Հռմ 7, 4):
|
1Երգչախմբի ղեկավարի համար: Կորխի որդիների: Մասքիլ:
2Ո՜վ Աստված, մեր ականջները լսեցին,
մեր հայրերը պատմեցին մեզ
գործերը, որ Դու կատարեցիր
նրանց օրոք, հին ժամանակներում:
3Քո ձեռքով գահընկեց արեցիր հեթանոսներին,
և նրանք կարողացան բնակվել այնտեղ.
ետ մղեցիր բազմաթիվ ժողովուրդներ,
և նրանք կարողացան տարածվել:
4Նրանց սուրը չէ, որ գրավեց երկիրը,
նրանց բազուկը չէ, որ փրկեց նրանց.
այլ՝ Դու Ինքդ էիր, Քո բազկով ու Քո աջով,
Քո դեմքի լույսով, որովհետև սիրում էիր նրանց:
5Դու ես իմ Թագավորը, ո՜վ Աստված,
Դու վճռում ես Հակոբի փրկությունը.
6Քո հետ կհաղթենք հակառակորդներին,
Քո Անունով կջախջախենք հարձակվողներին:
7Զենքերին չէ, որ հուսացել եմ,
սուրս չի կարող ինձ փրկություն պարգևել.
8միայն Դու կփրկես մեզ մեր հարստահարիչներից
և ամոթով կպատես մեր թշնամիներին.
9ամեն ժամանակ Աստված մեր օրհնությունն է,
անդադար փառաբանում ենք Քո Անունը:
***
10Բայց այժմ մերժում ես մեզ ու խոնարհեցնում,
ճակատամարտի դուրս չես գալիս մեր զորքերի հետ.
11փախստական ես դարձնում մեզ հակառակորդի առջև,
մեր ունեցվածքներն հափշտակում են մեր թշնամիները:
12Գառների նման մեզ հանձնում ես սպանդի,
ցրում ես մեզ հեթանոսների մեջ.
13Դու ոչինչ գնով վաճառում ես Քո ժողովուրդը,
այդպիսի գնով Դու ոչինչ չես շահում:
14Մեզ ենթարկում ես մեր հարևանների ծաղրանքին,
սահմանակիցների հեգնանքին ու նախատինքին.
15առակ ես դարձնում մեզ հեթանոսների համար,
օտարականները թափ են տալիս գլուխները:
16Ամբողջ օրն առջևս նախատինք է,
ամոթը ծածկում է երեսս,
17լսելով նրան, ով նախատում ու հայհոյում է,
տեսնելով թշնամուն, որ վրեժխնդիր է լինում:
***
18Այս ամենը թափվեց մեր վրա,
բայց մենք Քեզ չէինք մոռացել,
Քո Ուխտը մենք չէինք խախտել:
19Մեր սիրտը ետ չէր դարձել,
մեր քայլերը չէին շեղվել Քո արահետներից.
20բայց այժմ Դու նետում ես մեզ բորենիների մեջ,
մահվան ստվերով ծածկում ես մեզ:
21Եթե մոռացած լինեինք մեր Աստծո Անունը,
եթե մեր ձեռքերն ուղղած լինեինք մի օտար աստծո.
22մի՞թե Աստված չէր բացահայտի դա,
Նա, որ ճանաչում է սրտի գաղտնիքները.
23բայց Քո համար է, որ սպանվում ենք ամեն օր,
սպանդի սահմանված գառներ են համարում մեզ:
24Արթնացիր, Տեր, ինչո՞ւ ես ննջում,
ոտքի կանգնիր, մի՛ մերժիր մեզ ընդմիշտ.
25ինչո՞ւ ես թաքցնում Քո դեմքը,
մոռանում մեզ, որ խոնարհեցված ենք ու հարստահարված:
26Ընկել ենք գետին, բերաններս լցվել են փոշով,
մեր որովայնը կցվել է հողին.
27ոտքի կանգնիր, հասիր մեզ օգնության,
ազատիր մեզ հանուն Քո սիրո: