Սաղմոս 64 [63] - Պանծանում են սրտով ուղիղները
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Սրտով ուղիղ մարդիկ միշտ էլ կարծես զինաթափված են գտնվում նենգ դավադրությունների ու զրպարտությունների դիմաց, որոնց զոհն են դառնում: Նրանք, ովքեր դավեր են նյութում, գործում են ստվերում և կարծում են, թե ապահով վիճակում են: Բայց Աստված տեսնում է մարդկանց ծածուկ գործերն ու ծրագրերը. Նրա դատաստանը հասնում է բոլոր նրանց, ովքեր կեղծում են արդարությունը: Փոխադարձ պատժի օրենքից ներշնչված (աչք աչքի փոխարեն, ատամ՝ ատամի), հեղինակը – որն, համենայն դեպս, մնում է Հին Ուխտի մտահամակարգի սահմաններում, տակավին չունենալով հանձինս Հիսուսի մեզ տրված աստվածային ամբողջական հայտնությունը – կարծում է, որ Աստված այս կյանքում արդեն չարագործների դեմ է շրջելու իրենց սեփական չարությունը, մինչ ակնհայտ է դարձնելու արդարի անմեղությունը: Մարդկային յուրաքանչյուր կյանք դրված է Աստծո դատաստանի դիմաց. արդարն իր բերկրանքը կգտնի Տիրոջ մոտ: Ահա՛ այս սաղմոսի ուսուցումը, թեև հարկավոր է ընդգծել, որ Տիրոջ ճանապարհները հետևում են ամբողջովին ա՛յլ, առավել խորհրդավոր ընթացքի, քան կարող էր պատկերացնել Հին Ուխտին մաս կազմող այս աղոթքի հեղինակը: Քրիստոնյան ևս, համենայն դեպս, կարող է իր աղոթքին մաս դարձնել այս սաղմոսը, իբրև մարգարեական հռչակում այն բանի, որ վերջնական հաղթանակը միշտ և անհրաժեշտորեն պատկանում է Աստծո արդարությանը:
Կցորդ. |
Մարդկային սրտից են բխում չար մտածումները.
սրանք են, որ ապականում են մարդուն (հմմտ. Մտթ 15, 19-20):
|
|
կամ. |
Աստված զորություն արեց Իր բազկով,
ցրեց հպարտներին իրենց սրտերի խորհուրդներում (հմմտ. Ղկս 1, 51):
|
1Երգչախմբի ղեկավարի համար: Սաղմոս: Դավթի:
2Լսիր, ո՜վ Աստված, լացիս աղաղակը,
թշնամուց պաշտպանիր կյանքս.
3հեռացրու ինձ չարագործների դավադրությունից,
նրանցից, ովքեր կազմակերպում են չարիքը:
4Դաշույնի նման սրում են իրենց լեզուն,
դառն խոսքեր են նետում նիզակների նման.
5գաղտնի հարվածելու համար անմեղին,
հանկարծակի հարվածում են նրան առանց երկյուղի:
6Հետևում են չարամիտ ծրագրերի,
որոշում են դարաններ լարել,
միմյանց ասում են. «Ո՞վ է տեսնում դրանք».
7խնամքով պատրաստում են ոճիրները,
իրագործում են իրենց ծրագրերից յուրաքանչյուրը,
նրանց սիրտն ապականված է ու անթափանցելի:
8Բայց Աստված նիզակով հարվածում է նրանց,
հանկարծակի զգում են վերքը.
9իրենց իսկ լեզուն կործանելու է իրենց,
ով նրանց տեսնելու է, գլուխ է թափահարելու:
10Իսկ մարդիկ բռնվում են երկյուղով,
հռչակում են Աստծո գործը,
սովորում են կշռադատել Նրա գործելակերպը.
11հավատացյալն ուրախանում է Տիրոջ մեջ,
ապաստան է գտնում Նրա մոտ,
պանծանում են բոլոր սրտով ուղիղները: