Սաղմոս 83 [82] - Աստված, համր մի՛ մնա
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Ք.ա. 587 թվականին տեղի ունեցած աքսորից հետո, Հին Ուխտի ժողովուրդը կորցնում է իր քաղաքական անկախությունը: Աքսորից վերադարձից հետո Երուսաղեմում հաստատվածները ենթարկվում են հաղթանակած տերությանը և հարևան ժողովուրդների թալանին, իսկ օտար երկրներում ցրված համայնքները մեկից ավելի հալածանքներ են կրում: Շփման մեջ մտնելով հեթանոսական կրոնների ու մշակույթների հետ, հրեաները վտանգված են տեսնում իրենց հավատքը: Նրանց թվում է, որ աշխարհի բոլոր ուժերը դաշնակցել են՝ ոչնչացնելու համար Իսրայելին, այն բանի համար, որ նա կամենում է հավատարիմ մնալ իր կոչմանը՝ լինելու Աստծո ժողովուրդը: Սաղմոսերգուի համաձայն, այդ հալածանքներն ուղղված են անձամբ Տիրոջ դեմ: Նա Ինքն, ուրեմն, պետք է հասկացնի, թե Ինքն ով է, ճզմելով հեթանոսների գոռոզությունը: Աստծո ժողովրդի ներկա հակառակորդներին մաղթվում է նույն դաժան ճակատագիրը այն բազմաթիվ թագավորների, որոնք կամեցել էին նվաճել Իսրայելը դատավորների ժամանակներում: Սաղմոսերգուի աղոթքն, ակնհայտորեն, վրեժխնդրության կոչ է, բայց դրանից ավելի՝ կոչ է Երկնքի միջամտության. ինչպե՞ս կարող է բազմաստվածյան աշխարհը երկրպագել մեկ և ամենակալ Աստծուն, եթե Նա Իր ժողովրդին լքում է հուսահատության գրկում: Բայց հավատավոր ժողովուրդը չի կարող համակամվել նման ոչնչացմանը. դա կնշանակի ընդունել անձամբ Տիրոջ պարտությունը:
| Կցորդ. |
Հավատքի ժայռի վրա եմ կառուցելու իմ Եկեղեցին
և դժոխքի դռները չեն կարողանալու հաղթահարել նրան (հմմտ. Մտթ 16, 18):
|
|
| կամ. |
Նա, ով գալու է, իր ցորենը հավաքելու է շտեմարանում,
իսկ թեփն այրելու է անմար կրակով (հմմտ. Մտթ 3, 12):
|
1Երգ: Սաղմոս: Ասափի:
2Համր մի՛ մնա, ո՜վ Աստված,
ո՜վ Աստված, մի՛ մնա խուլ ու անշարժ.
3տե՛ս, թշնամիներդ աղմկում են,
հակառակորդներդ գլուխ են բարձրացնում:
4Գաղտնի դավում են Քո ժողովրդի դեմ,
դավում են ընդդեմ Քո ընտրյալների.
5նրանք ասում են. «Արմատախիլ անենք նրանց իբրև ժողովուրդ,
թող մոռացության մատնվի Իսրայելի անունը»:
6Միասին խորհում են համաձայնությամբ,
դաշինք են կնքում Քո դեմ.
7Եդոմի և Իսմայելի վրանները,
Մովաբինն ու Հագարինները:
8Գեբաղն, Ամոնն ու Ամաղեկը,
փղշտացիները՝ Տյուրոսի ժողովրդի հետ.
9Ասուրը նույնպես դաշնակից է նրանց,
թիկունք է Ղովտի որդիներին:
10Արա նրանց ինչպես Մադիանին ու Սիսարային,
ինչպես Հաբինին՝ Կիսոնի հեղեղատում.
11երբ ջախջախվեցին Դովրայում,
դառնալով երկրի պարարտանյութ:
12Ոչնչացրու նրանց գլխավորներին ու նրանց մեծերին,
ինչպես Օրեբին ու Զեբին, Զեբեեին ու Սաղմանային.
13նրանք, որ գոչում էին. «Մեզ է պատկանում,
մեզ է պատկանում Աստծո ժառանգությունը»:
14Չոր ճյուղերի նման դարձրու նրանց, Աստված իմ,
քամուց ցիրուցան արված թեփի նման.
15ինչպես կրակը, որ այրում է անտառը,
ինչպես հրդեհը, որ կիզում է լեռները.
16այդպես հետապնդիր նրանց Քո մրրիկով
և խռովիր նրանց Քո փոթորիկով:
17Անարգությամբ ծածկիր նրանց երեսը,
կփնտրեն Քո Անունը, Տեր.
18վախով բռնված ու սարսափահար,
ստորացած, կմեռնեն ընդմիշտ.
19կիմանան, որ Քո Անունը Տեր է,
միայն Դու ես Բարձրյալը ամբողջ երկրի վրա:
