Սաղմոս 95 [94] - Լսեցեք այսօր Իր ձայնը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Այս օրհներգը, որն հավատացյալները երգում էին թափորով Տաճար մտնելիս, սկսվում է եռանդուն հրավերով՝ փառավորելու Տիրոջը, որն անվանվում է «մեր փրկության վեմը»: Վեմի այլաբանական պատկերը հիշեցնում է այն ժայռը, որից Մովսեսը ջուր բխեցրեց անապատում (Ել 17, 6; Թց 20, 8): Հավատացյալներին կոչ է ուղղվում գովաբանելու Աստծո մեծությունը երկու պատճառով.
– առաջին, որովհետև Նա է համայն տիեզերքի Արարիչն ու Տերը, երկնային բարձունքներից մինչև անդունդների խորքերը, ծովից մինչև երկրի հեռավոր սահմանները.
– երկրորդ, որովհետև Նա է Ուխտի Աստվածը, Հովիվը, որն առաջնորդում է Իր ժողովրդին:
Արարչագործության և փրկագործության երկու թեմաների մերձեցումը բնորոշ է Եսայի Մարգարեին (Ես 43, 1-3; 45, 18): Սաղմոսի երկրորդ հատվածում խիստ հանդիմանություն է հնչում Տիրոջ շուրթերից. իսրայելացիներն արհամարհել են «փրկության վեմը», տրտնջացել են իրենց «հովվի» դեմ և անհնազանդ են գտնվել: Այդ իսկ պատճառով, «չեն մտնելու Նրա հանգստի վայրը»: Պողոս Առաքյալը գործածում է այս տողերը, դրանք մեկնաբանելով քրիստոնեական հասկացողության համաձայն (Եբր 3, 7 - 4, 11):
Ինչպես Իսրայելն անապատում, Եկեղեցին էլ պանդուխտ է այս երկրի վրա. քրիստոնյաները գիտեն, թե ինչպիսին է Աստծո խոստումը, բայց նաև գիտեն, թե ինչ է փորձությունը: Եթե կամենում են մտնել նոր խոստացված երկիրը, այսինքն՝ մասնակցել Աստծո կյանքին, պետք է պայքարների մեջ հարատևեն հանուն հավատարմության. յուրաքանչյուր օր «այսօր»ն է, որի ընթացքում հարկավոր է լսել Աստծո ձայնը:
| Կցորդ. |
Քանի որ ոմանք դեռ պետք է մտնեն այն հանգստից ներս,
Աստված սահմանում է մի նոր օր. այսօրը (հմմտ. Եբր 4, 6-7):
|
|
| կամ. | Խրախուսեցեք միմյանց ամեն օր, քանի դեռ տևում է այս այսօրը (հմմտ. Եբր 3, 13): | |
| կամ. | Երանի՜ նրանց, ովքեր լսում են Աստծո խոսքը և կատարում են այն (Ղկս 11, 28): |
1Եկեք, ծափահարենք Տիրոջը,
աղաղակենք մեր փրկության վեմին.
2երախտագիտություն հայտնելով՝ մերձենանք Նրան,
գովաբանության սաղմոսներով աղաղակենք դեպի Նա:
3Այո՛, Տերը մեծ Աստված է,
մեծ Թագավոր բոլոր աստվածների վրա.
4Նրա ձեռքում են երկրի անդունդները,
Նրանն են լեռների կատարները.
5Նրանն է ծովը, Նա է այն ստեղծել,
Նրանն է երկիրը, Նրա ձեռքերն են այն կաղապարել:
6Եկեք, խոնարհվենք, երկրպագենք
ծունկի եկած, Տիրոջ առաջ, որ ստեղծել է մեզ.
7այո՛, Նա է մեր Աստվածը
և մենք՝ Իր արոտի ժողովուրդը,
Իր ձեռքով առաջնորդված հոտը:
Լսեցեք այսօր Իր ձայնը.
8«Մի՛ կարծրացրեք ձեր սիրտը ինչպես Մերիբայում,
ինչպես Մասսայի օրը, անապատում.
9երբ ձեր հայրերը փորձեցին Ինձ,
փորձեցին Ինձ, տեսնելով հանդերձ Իմ գործը:
10Այդ սերունդը տհաճություն պատճառեց ինձ քառասուն տարի,
և ասացի. “Շեղված սիրտ ունեցող ժողովուրդ են,
չեն կամենում ճանաչել Իմ ճանապարհները”.
11բարկությանս մեջ, հայնժամ, երդվեցի,
թե՝ հանգստիցս ներս նրանք չեն մտնի»:
