Սբ. Ֆաուստինա Կովալսկա (1905-1938). « ԿՅԱՆՔԻՍ ՊԱՀԱՊԱՆԸ ԵՂԻՐ, Ո՜Վ ՄԱՐԻԱՄ »

Ա Ա Ա

Ո՜վ Մարիամ, Կույս Անարատ,

մաքրափայլ բյուրեղ իմ սրտի համար,

Դու ես իմ ուժը, ո՜վ խարիսխ զորեղ,

Դու ես տկար սրտերի վահանն ու

պաշտպանությունը։

Ո՜վ Մարիամ, Դու մաքուր ես ու անգերազանցելի,

Կույս և Մայր միաժամանակ,

Գեղեցիկ ես արևի նման, անբիծ, անարատ,

Ոչինչ համեմատելի չէ պատկերին

Քո հոգու։

Քո գեղեցկությունը հմայեց Երիցս Սրբին,

որ իջավ Երկնքից, թողեց Գահն Իր հավիտենական,

և մարմին ու արյուն վերցրեց Քո Սրտից,

ինն ամիս թաքնվելով Կույսի սրտում։

Ո՜վ Մայր, ո՜վ Կույս,

ոչ ոք չի կարողանում ըմբռնել խորհուրդը,

որ այդ անսահմանափակ Աստվածը դառնում է մարդ,

միմիայն շնորհիվ Քո սիրո և Քո անքննելի ողորմության,

Քո արժանիքով, ո՜վ Մայր, ապրելու ենք Նրա հետ հավիտյան։

Ո՜վ Մարիամ, Կույս Մայր և Երկնքի Դուռ,

Քո միջոցով մեզ հասավ փրկությունը,

ամեն շնորհ Քո ձեռքերից է հոսում մեր համար,

և միմիայն Քեզ հավատարմորեն հետևելով է,

որ կարող եմ ես նույնպես սրբանալ։

Ո՜վ Մարիամ, Կույս, Շուշան գեղեցկագույն,

Քո Սիրտը Հիսուսի համար եղավ առաջին Տապանակը երկրի վրա,

որովհետև Քո խոնարհությունն ամենաճշմարիտը եղավ,

և դրա համար վեր բարձրացվեցիր

գերիվեր, քան հրեշտակների ու սրբերի դասերը։

Ո՜վ Մարիամ, քաղցր Մայր իմ,

Քեզ եմ հանձնում հոգիս, մարմինս ու իմ սիրտը թշվառ.

իմ կյանքի պահապանը եղիր,

և հատկապես՝ մահվանս ժամին,

վերջին ճակատամարտի ժամանակ։

Ամեն։

Կայքին օգնելու համար կարող եք դիտել / ունկնդրել այս տեսանյութը։

Շնորհակալություն կանխավ։