03-09. Օծում Բեթանիայում

14, 3-9 - Այս հատվածի որոշ մանրամասնությունների համար՝ տե՛ս Մտթ 26, 6-13⁺:

 

14, 3 - Կինը – որի արարքն այնքա՜ն խիտ իմաստներ է պարունակում, որ արժանանում է պատմության մեջ անջնջելի կերպով արձանագրվելու (9) – ոչ մի խոսք չի արտասանում և երեք համատես Ավետարաններում մնում է անանուն (միայն Հովհաննեսն է հայտնում նրա ինքնությունը. 12, 1-8): Ամբողջ պատմությունը կենտրոնանում է նրա արարքի եզակի վեհանձնության շուրջը, և բարոյական պատգամի, որն այդ արարքից ուսանում ենք: ꟷ

- «մաքուր նարդոսի». Հուն. «νάρδου πιστικῆς» - «նառդու պիստիկես». Մաքուրը՝ «անխառն», «իսկական», «բարձրորակ» իմաստով: Նարդոսը, որ Հնդկաստանից ներկրվող օծանելիք էր, իսկապես թանկարժեք էր, եթե մի փոքրիկ սրվակն արժեր երեք հարյուր դահեկան, այսինքն՝ այնքան, որքան որ էր միջին աշխատավորի մեկ տարվա աշխատավարձը: ꟷ

- «անուշահոտ յուղ». Հուն. «μύρον» - «մյուռոն». Ձիթապտղի ձեթի հիմքով անուշաբույր օծանելիք (տվյալ դեպքում՝ նարդոսի հետ խառնված): ꟷ

- «կոտրելով». Հուն. «συντρίψασα» - «սյունտռիպսասա». Մարկոսը Ավետարանիչներից միակն է, որ հիշատակում է այս մանրամասնությունը: Դրանով, մի կողմից, կամենում է ընդգծել կնոջ անմնացորդ նվիրումն ու առատաձեռնությունը. նա յուղը մասամբ չի հեղել, այլ՝ ամբողջովին, անգամ սրվակը չի պահել իրեն, որի մեջ կարող էին օծանելիքի դեռ մի քանի կաթիլներ մնացած լինել: Մյուս կողմից, միստիկ պատգամ է ավանդել. սրվակը (հոգին, քրիստոնյան) անխուսափելիորեն պետք է կոտրվի (խաչվի, նեղություն կրի), որպեսզի ընդունակ լինի անուշաբույր յուղը (Սուրբ Հոգին) տարածել Եկեղեցու մեջ («տունը յուղի բույրով լցվեց», նշում է Հովհաննեսը. 12, 3). և այդ ամենը՝ հանուն խաչված և հարություն առած Քրիստոսի սիրո (սրվակը Քրիստոսի գլխավերևում է կոտրվել և Նրա գլուխն է օծվել): Խիստ հավանական է, որ սրվակը սեփական ձեռքերիդ մեջ կոտրելիս՝ կոտրված ապակու կտորները կվնասեն մատներդ և արյունդ կխառնվի օծանելիքին:

 

14, 4-5 - Հունարեն բնագրի շարահյուսությունն այնպիսին է, որ այս երկու նախադասությունները կարող են հասկացվել նաև որպես ուղղակի խոսք: Որոշ թարգմանություններ և հրատարակություններ (գրաբարը ևս), Մատթեոսի զուգահեռ հատվածի նմանությամբ, նախընտրում են այդ տարբերակը: ꟷ

- «վրդովվեցին». Հուն. «ἀγανακτοῦντες» - «ագանակտունտես». Գրաբարը. «զչարէին»։ ꟷ

- «նրա վրա». Այսինքն՝ կնոջ:

 

14, 8 - «կանխավ օծեց իմ մարմինը՝ հուղարկավորության համար». Կնոջ արարքը մարգարեական տարրեր է պարունակում իր մեջ: Իրոք, Հիսուսը մահվան դատապարտվելով որպես կրոնական գետնի վրա օրինախախտ և, հետևաբար, անեծքի արժանի ոճրագործ, թաղումից առաջ զրկվելու էր ծիսական արժանապատիվ օծման հնարավորությունից (թաղումն էլ հռոմեական իշխանությունների կողմից արտոնվելու էր բացառության կարգով): Այժմ Նա «կանխավ» օծվում է՝ ի պատրաստություն այդօրինակ թաղման: Եվ երբ Յուղաբեր Կանայք կամենում են լրացնել այդ բացը, Կիրակի օրվա առավոտյան (16, 1-2), չեն կարողանում, որովհետև գերեզմանն արդեն դատարկ են գտնում: Այս օծումն, հետևաբար, չի կրկնվում (համատես երեք Ավետարանների ավանդության համաձայն):