66-72. Պետրոսի ուրացումները

14, 66-72 - Այս հատվածի որոշ մանրամասնությունների համար՝ տե՛ս Մտթ 26, 69-75⁺:

 

14, 68 - «և աքաղաղը կանչեց». Աքաղաղի այս առաջին կանչը, որին Պետրոսը ոչ մի կերպ չի հակազդում, և այս առաջին դուրս ելնելը դեպի նախամուտքի բակը, այն աստիճան տարօրինակ են, որ որոշ ուսումնասիրողներ կարծել են, թե ընդօրինակողների կողմից կատարված սխալի մասին է խոսքը: Այս տողը, մինչդեռ, նշմարել է տալիս, որ ավետարանական ավանդության սկզբում խոսքը վերաբերվել է միայն մեկ ուրացման, աքաղաղի մեկ կանչի և բակից Պետրոսի միայն մեկ ելքի: Երբ սկզբնական այդ ավանդությունը սկսել է համադրվել ա՛յլ աղբյուրներից վերցված երկու զուգահեռ պատմությունների հետ, ստացվել է երեք ուրացումների դասական թիվը (հմմտ. Հվհ 13, 38; 21, 15-17): Այդ գրությունների միաձուլումը, որ լիովին տեսանելի է Մարկոսի մոտ, բավական մշակվել է Մատթեոսի ու Ղուկասի կողմից, ուր աքաղաղի այս առաջին կանչը ջնջվել է, իսկ բակից այս առաջին ելքը կա՛մ մեղմացվել է (Մատթեոսի մոտ), կա՛մ ջնջվել (Ղուկասի մոտ): Հովհաննեսի մոտ էլ առաջին ուրացումը (18, 17) ամբողջովին բաժանված է ներկայացվում մյուս երկու ուրացումներից (18, 25-27):

 

14, 69 - «ներկաներ». Հուն. «τοῖς παρεστῶσιν» - «տոիս պառեստօսին». Բառացի՝ շուրջը գտնվողներ, կողքը կանգնածներ:

 

14, 70 - Որոշ ձեռագրեր նույնացնում են Մատթեոսի զուգահեռ տողի հետ: Գրաբարը ևս. «քանզի գալիլեացի ես, եւ խօսքդ իսկ քո նման են»։

 

14, 71 - «նզովել». Հուն. «ἀναθεματίζειν» - «անաթեմատիզեին». Բառացի՝ բանադրել: Այսինքն, տվյալ դեպքում, անիծել ինքն իրեն, երդվել անեծք գործածելով (ինչպես, օրինակ, «դժոխքի բաժին դառնամ, եթե ... »):

 

14, 72 - «անձնատուր եղավ». Հուն. «ἐπιβαλὼν» - «էպիբալօն». Բառացի՝ նետվեց, իրեն վայր գցեց: ꟷ

- «դառնահեծ լաց». Հուն. «ἔκλαιεν» - «էկլայեն». Բառացի՝ ողբ, անզուսպ, բարձրաձայն, լսելի, հեծեծախառն լաց: