« ԿՐՈՒՄ ԵՆՔ ԱՆԸՄԲՌՆԵԼԻ ԱՍՏՎԱԾՈՒԹՅԱՆ ԴՐՈՇՄԸ »
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
ԳՐԻԳՈՐ ՆՅՈՒՍԱՑԻ, Մարդու արարման մասին, 11 (PG 44, 155A-B).
[...] Պատկերը ճշմարտապես պատկեր չէ, եթե չունի իր բնօրինակի բոլոր հատկությունները: [...]
Աստվածության բնորոշ հատկանիշն անըմբռնելի լինելն է. պատկերը պետք է արտահայտի նաև այս հատկությունը: Եթե պատկերի էությունը հնարավոր լիներ ըմբռնել, մինչ իր բնօրինակը ենթակա չէ որևէ ըմբռնումի, այդպիսի տարբերությունը նրան կզրկեր բնօրինակի պատկերը կոչվելու իրավունքից:
Բայց մենք երբեք չենք հասնում սահմանելու մեր հոգևոր մասի բնությունը, ճիշտ ինչպես երբեք չենք հասնում սահմանելու մեր Արարչի բնությունը. [...] սա նշանակում է, հետևաբար, որ մենք այն խորհրդի մեջ, որ մեր ներսում է, կրում ենք անըմբռնելի աստվածության դրոշմը: [...]
