Գովասանքի խոսքեր: Հնազանդություն Եպիսկոպոսին
Ա. – 1. Ձեր մասին իմացա, որ անբասիր հոգի ունեք, համբերության մեջ հաստատուն ու անբաժան: Եվ դա ո՛չ թե ջանադիր հրահանգմամբ, այլ՝ բնական տրամադրվածությամբ[1], ինչպես ինձ հայտնեց Պողիբիոսը՝ ձեր Եպիսկոպոսը, որն Աստծո և Հիսուս Քրիստոսի կամքով եկավ Զմյուռնիա և ուրախացավ իմ հետ, որ շղթայված եմ Հիսուս Քրիստոսի համար, և ես հանձինս նրա տեսա ձեր ողջ համայնքը:
2. Նրա միջոցով, ուստի, ընդունեցի ձեր բարյացակամությունն ըստ Աստծո, և փառավորեցի Տիրոջն այն բանի համար, որ ձեր մասին իմացա, – ինչպես արդեն իսկ գիտեի, – որ Աստծուն նմանվողներ եք:
Բ. – 1. Արդարև, եթե հնազանդվում եք Եպիսկոպոսին, ինչպես Հիսուս Քրիստոսին, դուք փաստում եք ինձ, որ ապրում եք ո՛չ թե մարդկային դատողությամբ, այլ՝ Հիսուս Քրիստոսի համաձայն, որ մահացավ մեր համար, որպեսզի դուք, Իր մահվանը հավատալով, խուսափեք մահից[2]:
2. Ուստի անհրաժեշտ է, որ ոչինչ չանեք առանց Եպիսկոպոսի, ինչպես արդեն իսկ այդպես եք վարվում: Մանավանդ թե, հնազանդ եղեք նաև քահանայից դասին, ինչպես Առաքյալներին Հիսուս Քրիստոսի, որ մեր հույսն է[3]: Նրա մեջ ապրելով է, որ Նրա մեջ կգտնվենք[4]:
3. Անհրաժեշտ է, ապա, որ նաև նրանք, ովքեր Հիսուս Քրիստոսի խորհուրդներին սպասավորող սարկավագներն են, բոլորի կողմից ընդունվեն ամենայն պատվով: Նրանք, իրոք, կերակուրների ու ըմպելիքների սպասավորներ չեն, այլ՝ Աստծո Եկեղեցու պաշտոնյաները: Ուստի հարկավոր է, որ նրանք զգուշանան պախարակելի ամեն ինչից, ինչպես կրակից[5]: