Հավատքի դավանություն ընդդեմ Դոկետների
Թ. – 1. Փակեք, ուստի, ձեր ականջները, երբ ինչ որ մեկը Հիսուս Քրիստոսի մասին ձեզ խոսում է առանց ասելու, որ Դավթի սերնդից էր[1], Մարիամի որդին, որ իսկապես[2] ծնվեց, կերավ և խմեց. իսկապես հալածվեց Պոնտացի Պիղատոսի օրոք. իսկապես խաչվեց ու մահացավ երկնաբնակների, երկրաբնակների ու սանդարամետականների աչքի առաջ:
2. Նա իսկապես հարություն առավ մեռելներից, որովհետև Նրա Հայրը Նրան հարություն տվեց: Նույն կերպ Հայրը Հիսուս Քրիստոսի մեջ հարություն կտա նաև մեզ, որ հավատում ենք Նրան: Առանց Նրա մենք չունենք ճշմարիտ կյանքը:
Ժ. Եթե ճշմարիտ լիներ այն, ինչ ասում են որոշ անաստվածներ, այսինքն՝ անհավատներ, թե իբր Նա թվացյալ կերպով տառապեց, – մինչ հենց իրենք են թվացյալ գոյություններ[3], – ուրեմն ինչի՞ համար եմ ես շղթաներ կրում, ինչի՞ համար եմ նաև փափաքում կռվել գազանների դեմ: Ի զո՞ւր եմ ես, ուրեմն, մահվան մատնում անձս: Կե՞ղծ է, ուրեմն, Տիրոջ մասին իմ ավետիսը[4]:
