Ուր Հիսուս Քրիստոսն է, այնտեղ է Ընդհանրական Եկեղեցին

^[1] Բնագիրը կրկին գործածում է Գոհաբանություն եզրը:

^[2] Միմիայն Եպիսկոպոսը, որպես Առաքյալների հաջորդ, իրավասու է խորհրդակատարել ինչպես Սուրբ Պատարագը, այնպես էլ քրիստոնեական Ծեսի մյուս բոլոր խորհուրդները: Կամ էլ կարող է ինչ որ մեկին լիազորել՝ կատարելու դրանք իր փոխարեն և իր անունից (հանձնե և հանուն իր): Լիազորված այդ անձինք քահանաներն են: Սա է եղել և մնացել Եկեղեցու անփոփոխ վարդապետությունը Քրիստոսի Առաքյալներին աշակերտած Իգնատիոսի ժամանակներից մինչև մեր օրերը:

^[3] Հայրախոսական գրականության մեջ սա առաջին անգամն է, որ «Ընդհանրական» եզրը գործածվում է որպես Եկեղեցու ստորոգելի:

^[4] Հունարեն բնագրում գործածված է Ագապե եզրը: Գիտենք, որ առաջին քրիստոնյաների համար Ագապեն դա մի եղբայրական ճաշկերույթ էր, որի ավարտին սովորաբար կատարվում էր Ամենասուրբ Հաղորդության խորհուրդը, այսինքն՝ մատուցվում էր Սուրբ Պատարագը: Պողոս Առաքյալը խստորեն հանդիմանում է Կորնթացիներին այդ արարողության ընթացքում տեղի ունեցող չարաշահումների համար (1Կր 11, 17-34), որից հետո երկու իրողություններն իրարից բաժանվում են: Ագապե (սեր) եզրը Իգնատիոսը գործածում է տարբեր իմաստներով, մինչև իսկ որպես քրիստոնեական համայնքի հոմանիշ (Եկեղեցին նկատելով որպես եղբայրական սիրո վայր): Ուստի հաշվի առնելով այս հատվածի ընդհանուր իմաստը, կարծում ենք, որ Ագապեն այստեղ չի մատնանշում եղբայրական ճաշկերույթը, այլ՝ Սուրբ Պատարագի մատուցումը, որն աստվածային սիրո գերագույն խորհուրդն է: