Հարատևություն

983. Սկսելը հատուկ է բոլորին: Հարատևելը բնորոշ է Սրբերին:

Քո հարատևությունը չպետք է առաջին մղումի կույր հետևանքը լինի, ինքնաբերաբար շարունակվող շարժում: Այն թող գիտակից հարատևություն լինի:

 

984. Ասա՛ Նրան. «Աւասիկ եմ ես, զի կոչեցեր զիս». Ահա՛ ես պատրաստ եմ, որովհետև կանչեցիր ինձ (1Թգ 3, 5):

 

985. Ճանապարհից հեռացել էիր և չէիր վերադառնում, որովհետև ամաչում էիր: – Ավելի տրամաբանական կլիներ, եթե չուղղվելուդ համար ամաչեիր:

 

986. Խոստովանում էիր. «Իրոք հարկավոր չէ հերոս լինել՝ պաշտպանվել կարողանալու համար, առանց արտառոց ու անբնական վարմունք որդեգրելու, այնքան՝ որքան հարկավոր է, պարագաների համաձայն ... , և հարատևելու համար»: – Եվ հավելել էիր. «Քանի դեռ կգործադրեմ կանոնները, որոնք Դուք ինձ հանձնարարեցիք, ինձ չեն մտահոգի շրջապատի խաբեություններն ու բամբասանքները: Ավելի պետք է սարսափեմ նման ոչնչություններից վախենալուց»: – Սքանչելի՜ է:

 

987. Խնամքով մշակիր և վտանգներից հեռու պահիր ու պաշտպանիր այն վեհ գաղափարականը, որը դեռ նոր է ծնվել քեզնում: – Հիշիր, որ գարնանը շա՜տ ծաղիկներ են բացվում, բայց քչերն են պտուղի վերածվում ու հասունանում:

 

988. Վհատությունը հարատևությանդ թշնամին է: – Եթե վհատության դեմ չպայքարես, նախ հոռետեսության մեջ կընկնես, իսկ հետո՝ կկորցնես եռանդդ: – Լավատե՛ս եղիր:

 

989. Մի խոսքով. այդքան երկար ասելուցդ հետո, թե՝«Խաչը, ո՜վ Տեր, Խաչը», երևում է, որ քեզ հաճելի խաչ էիր կամենում:

 

990. Մի այնպիսի հարատևություն, որին ոչինչ չկարողանա սասանել: – Դրա կարիքն ունես: Տիրոջից խնդրիր և այն ստանալու համար արա՛ ինչ կարող ես, որովհետև հզոր միջոց է՝ ձեռնարկածդ արգասավոր ճանապարհից չշեղվելու համար:

 

991. Չես կարողանում «բարձրանալ»: – Չեմ զարմանում. այդ անկո՜ւմդ ... :

Հարատևի՛ր և «կբարձրանաս»: – Հիշի՛ր հոգևոր մի հեղինակի խոսքերը. «Քո խեղճ հոգին նման է մի թռչունի, որի թևերն ամբողջովին ցեխոտված են:

Երկնքից շա՜տ արևի կարիք կա, ինչպես նաև՝ անձնական փոքրիկ, բայց հարատև ճիգերի, որպեսզի արմատախիլ արվեն այդ հակումները, այդ երևակայությունները, այդ վհատությունը. թևերիդ այդ կպչուն ցեխը:

Եվ քեզ ազատ կտեսնես»: – Եթե հարատևես, «կբարձրանաս»:

 

992. Երախտագիտություն հայտնիր Աստծուն, որ քեզ օգնեց, և ուրախացիր հաղթանակովդ: – Ինչպիսի՜ մեծ բերկրանք է ապրում հոգիդ՝ շնորհին համապատասխանելուց հետո:

 

993. Պատճառաբանում ես ... , և լավ էլ ստացվում է մոտդ, սառը դատողությամբ. որքա՜ն պատճառներ ունես՝ գործդ լքելու համար: – Եվ ոմանք, որքան որ թվում է, վճռական են:

Տեսնում եմ, անկասկած, որ պատճառներ ունես: – Բայց իրավացի չես:

 

994. «Խանդավառությունս անցավ», գրել էիր: – Դու չպետք է աշխատես խանդավառությունից դրդված, այլ՝ Սիրուց. պարտականության գիտակցությամբ, որն անձնուրացություն է:

 

995. Անդրդվելի. այսպիսի՛ն պետք է լինես: – Եթե ուրիշների կամ քո անձնական խեղճությունները սասանում են հարատևությունդ, ստիպված եմ տխուր կարծիք կազմել գաղափարականիդ մասին:

Վճռակամ որոշի՛ր մեկընդմիշտ:

 

996. Ճանապարհիդ վերաբերյալ թշվառ գաղափար ունես, եթե կարծում ես, թե այն կորցրել ես, պարզապես որովհետև ոգևորվածություն չես զգում: Դա փորձության ժամն է. դրա համար է, որ քեզնից վերցվել են զգայական մխիթարությունները:

 

997. Բացակայություն, մեկուսացում. փորձություններ են հարատևության դեմ: – Սուրբ Պատարագ, աղոթք, Սուրբ Խորհուրդներ, զոհողություններ. Սրբերի Հաղորդություն: Ահա՛ փորձություններին հաղթելու զենքերը:

 

998. Օրհնյա՜լ լինի ջրհան մեքենային կապված իշուկի հարատևությունը: – Միշտ նույն քայլերով, միշտ միևնույն շրջանը: – Մի օր ... , հաջորդ օրը ... , միշտ նույնպես:

Առանց նրա՝ պտուղները չէին հասունանա, բանջարանոցը խոնավ չէր մնա, ո՛չ էլ բուրմունքով լի կլիներ պարտեզը:

Այս միտքը կիրառիր քո հոգևոր կյանքում:

 

999. Ո՞րն է հարատևության գաղտնիքը: Սե՛րը: – Սիրահարվի՛ր և «Նրանից» չես բաժանվի: