3) Այդ Ճշմարտությունն Աստված է
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
Այդ ճշմարտությունները կարող են ծագել միմիայն մեկ, անփոփոխելի և հավիտենական Ճշմարտությունից, որին մենք Աստված անունն ենք տալիս: Միայն աստվածային անհուն և հավերժաշող Միտքը կարող է հիմք և արմատ լինել այս հավիտենական և անփոփոխելի ճշմարտություների համար:
Գիտության և փիլիսոփայության բոլոր ճշմարտությունները բխում են աստվածային միակ Ճշմարտությունից:
Մարդը որքան արբենում է գիտության լույսից, այնքան մոտենում է Աստծուն: Միայն «կիսատ գիտությունն է հեռացնում Աստծուց, իսկ ամբողջական գիտությունն առաջնորդում է առ Աստված»[1], ասում է անգլիացի անվանի փիլիսոփա Ֆրենսիս Բեկընը (1561-1626): «Ի՞նչն է, արդարև, մարդուն ավելի մերձեցնում իր Արարչին և իր նմանին, քան գիտությունը»[2], ավելացնում է Եղիա Դեմիրջիբաշյանը:
Ճշմարիտ կրոնի և գիտության միջև չի կարող հակասություն և անհամաձայնություն գոյություն ունենալ, որովհետև երկուսի ճշմարտություններն էլ միակ աղբյուրից են ծագում, որն է Աստված:
Գիտության լույսով կրոնի լույսը չի խավարում, այլ՝ ավելի է պայծառանում: Կրոնն ու գիտությունը իրար լուսաբանում են և ամբողջացնում:
Գիտությունը կրոնի ամուր պարիսպն է, կրոնը՝ գիտության կյանքն ու դայակն է: «Կրոնը իր զանազան ձևերով ամենուր և բոլոր ժամանակներում եղել է գեղեցիկ դպրությունների ու գեղեցիկ արվեստների ծնողն ու ներշնչողը»[3], ասում է Գրիգոր Օտյանը:
Կրոնը և գիտությունը երկու վերելակներ են, որոնք մեզ բարձրացնում են առ Աստված. կրոնը՝ ուղղակի, իսկ գիտությունը՝ արարածների աստիճանավոր սանդուղքով: