Աստծո էությունը ճանաչում ենք անուղղակի և անկատար ճանաչողությամբ
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
Աստծո «գոյությունը» ապացուցելու համար, որպես մեր փաստերի հիմք գործածեցինք «Պատճառականության օրենքը»:
Աստծո «էությունը» ճանաչելու համար մեր ապացույցների հիմքում դնում ենք մի ա՛յլ, պարզ, ընդհանրական և անփոփոխելի օրենք, որն ասում է. «Ամեն գործող իրեն նման է գործում»:
Ահավասի՛կ այս օրենքի իմաստը: Ամեն էակ, երբ մի գործ է կատարում, երբ մի արդյունք է ստեղծում, իր ունեցածից, իր կատարելություններից ինչ-որ բան է հաղորդում այդ գործին կամ արդյունքին: Ինչ կատարելություն որ կա արդյունքում, պետք է անպայման առկա լինի նաև նրա պատճառի մեջ, որովհետև, ինչպես տեսանք, «ամեն ոք ուրիշին կարող է տալ միայն իր ունեցածը, և ո՛չ երբեք՝ չունեցածը»:
Հետևաբար, ամեն արդյունք անպայման նմանություն ունի իր պատճառի հետ: Արդյունքի կատարելություններից կարող ենք նաև ճանաչել նրա պատճառի կատարելությունները:
Խոսենք օրինակով:
Տան ձևը և գեղեցկությունը (ո՛չ թե քարերը) ճարտարապետի արդյունքն են: Դրանց կատարելությունից կարող ենք ճանաչել ճարտարապետի մտքի կատարելությունը:
Բանաստեղծության կամ նկարի գեղեցկությունից կարող ենք հասկանալ դրանց հեղինակների կարողությունը:
