ԳԼՈՒԽ Ա. – ԱՍՏՎԱԾ ԿԱ՞
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
«Չկա՛», պատասխանում են անաստվածները:
«Երդվեցնում եմ ձեզ, եղբայրներ, հավատարիմ եղեք աշխարհին։ [...] Ուրիշ անգամներ Աստծո դեմ գործված ոճիրը ոճրագործություններից մեծագույնն էր, բայց Աստված մեռել է, և իր հետ մեռել են այս հանցանքի ոճրագործները»[1], ասում է գերմանացի փիլիսոփա Ֆ. Նիցշեն (F. Nietzsche, 1844-1900):
«Աստված մեռել է» հռչակեցին և Նրա դիակի շուրջը հավաքվեցին Նյութապաշտները, Պոզիտիվիստները և Պանթեիստները, թաղելու համար Աստծո գաղափարը ոչնչության գերեզմանի մեջ:
Բայց Աստված ո՛չ դիակ ունի, ո՛չ էլ գերեզման: Իզո՜ւր են անաստվածների աղմկարար ցնծատոները: Կենդանի՛ է Աստված: Նա Լույս է, Կյանք է և Ճշմարտություն: Հնարավոր չէ թաղել ո՛չ Լույսը, ո՛չ Կյանքը և ո՛չ էլ Ճշմարտությունը:
Ականատեսը պիտի լինենք, թե ինչպես են ամբողջ տիեզերքը, մարդկային միտքն ու սիրտը, ողջամտությունը և գիտությունը անհերքելի փաստերով միաբերան ապացուցում Աստծո գոյությունը:
Աստծո գոյությունը ջնջելու համար հարկավոր է նաև ջնջել թե՛ տիեզերքը, թե՛ մարդու միտքն ու սիրտը և թե՛ բոլոր գիտությունները:
[1] F. NIETZSCHE, Այսպէս խօսեց Զրադաշտը, թրգմ. Վ. Խորէնի, Բաքու 1914, էջ 7-8.
