ԳԼՈՒԽ Ը. – ՍՏՎԵՐՆԵՐ ԱՐԱՐՉԱԳՈՐԾՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ. ՉԱՐԻՔԸ
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
Ամեն ինչ կոպիտ, բիրտ անասնական.
Աննյութ, անմարմին, անկիրք սեր չկա,
Ա˜խ, մաքուր սերը երազ է միայն»[1]:
Ավետիք Իսահակյան
Եթե նախախնամության ձեռքը, տիեզերքի սանձը բռնած, թույլ չի տալիս, որ աստղերն իրար բախվեն, ինչո՞ւ է թույլ տալիս, որ մահն ավերներ գործի մարդկության մեջ: Մի՞թե «մի մարդու մահը մի տիեզերքի փլուզումը»[2] չէ:
Մարդկությանը տանջող այս բազմազան չարիքները, ցավը, հիվանդությունը, սովը, պատերազմները, մահն ու մեղքը մի՞թե չեն ապացուցում, որ աստվածային նախախնամությունը բացակայում է երկրից:
Անուրանալի իրականություն է, որ երկրի վրա գոյություն ունի չարիքը: Ամեն մարդ առավել կամ նվազ չափով համտեսել է չարիքի դառնությունները:
Բայց ի՞նչ է չարիքը:
Չարիքը, ընդհանուր առմամբ, զրկումն է այն կատարելությունից, որը որևէ ենթակա պետք է ունենա: Այսպիսով, ամեն չարիքի մեջ երկու բան է նկատվում. ա) կատարելությունից զրկումը, կատարելության բացակայությունը. բ) ենթական, որին այդ կատարելությունն անհրաժեշտ է: Արձանի համար չարիք չէ իմացականություն չունենալը, որովհետև իմացականությունը կատարելություն է, որն արձանին չի պատկանում: Մինչդեռ մարդու համար չարիք է իմացականությունից զուրկ լինելը, որովհետև մարդը, կատարյալ համարվելու համար, պետք է օժտված լինի իմացականությամբ: Նմանապես, բույսի համար չարիք չէ խուլ կամ կույր լինելը, մինչդեռ նույն բանը չարիք է անասունի համար, քանի որ լսողությունը և տեսողությունը կատարելություններ են, որոնք պատկանում են անասունների բնությանը:
Չարիքը բաժանվում է երկու հիմնական խմբի. ֆիզիկական չարիք և բարոյական չարիք:
Ֆիզիկական չարիքը բացակայությունն է այն կատարելության, որը պատկանում է որևէ էակի էությանը, կամ էլ նրա լրացուցիչ մասն է կազմում: Օրինակ՝ կուրությունը, հիվանդությունները, զգայական ցավը ֆիզիկական չարիքներ են:
Բարոյական չարիքը բացակայությունն է այն համաձայնության, որ պիտի ունենան որևէ կամքի ազատ գործերը՝ բարոյական օրենքի հետ: Այսպես, մեղքերը բարոյական չարիքներ են:
Եվ ահա՛, թե՛ ֆիզիկական, թե՛ բարոյական չարիքներին հանդիման, որոնց հանդիպում ենք մեր կյանքի ամեն քայլափոխին, հետևյալ մտածումն է տանջում մեզ. «Կա՛մ աստվածային նախախնամությունն անկարող է չարիքը խափանելու երկրից, կա՛մ, եթե կարող է, չի կամենում խափանել այն»:
Առաջին պարագայում հարկավոր է ուրանալ Աստծո ամենակարողությունը, իսկ երկրորդ պարագայում հարկավոր է ուրանալ Աստծո բարությունը:
