Եզրակացություն
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
Այս բոլոր ասվածներից հետևում է, որ բոլոր ժամանակներում բոլոր ժողովուրդներն էլ իրենց խորքում եղել են կրոնական:
«Այդ կրոնական զգացում ասվածը, ինչ էլ որ ասեն գիտունիկներից ոմանք, ամեն սրտի խորքում է: Այն ծնվել է մարդու հետ: Առաջին մարդը, որ սկսեց մտածել, ուներ այն, 19րդ դարի մարդն ունի այն, և վերջին մարդն ունենալու է այն»[1]:
Եվ ուրեմն, այս ընդհանրական երևույթը իր գոհացուցիչ բացատրության և պատճառի կարիքն ունի:
Անկարելի է, որ մարդկությունն իր ճնշող մեծամասնությամբ – մանավանդ թե՝ իր ամբողջությամբ – խաբված լինի նման կենսական հարցում: «Չի կարող սխալ լինել այն, դեպի ինչը բոլորին մղում է բնությունը»[2], ասում է Կիկերոնը:
Այս երևույթի միակ և տրամաբանական լուծումն իրական Աստծո գոյության ընդունումն է:
Ավետիս Ահարոնյանը հեթանոսական չաստվածների մասին խոսելիս հավելում է. «Ես հավատում եմ այն բեղմնավոր հոգուն, – Աստված անվանեցեք, – որն առատ, հզոր ու անդադրում ծփծփանք ունի բոլոր ժողովուրդների էության խորքերում և որն աղբյուրն է բոլոր արվեստների և բոլոր գեղեցկություների»[3]:
Յուրաքանչյուր մարդու բնության մեջ առկա կրոնական զգացումը սրտի հզորագույն խոյանքն է առ Աստված, Ով բացարձակ Տերն է Կյանքի ու Մահվան, և Ով արժանի է գերագույն սիրո և պաշտամունքի արտահայտությունների:
