ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- 01
- 02
-
03
-
- Մարկոսը Հիսուսին տեսե՞լ է, թե՞ ո՛չ
- Երկրորդ Ավետարանը Առաջին և Երկրորդ դարերում տարածում ունեցող գիրք է եղել
- Երկրորդ Ավետարանի հեղինակը Մարկոսն է
- Ներքին փաստեր
- Երկրորդ Ավետարանը գրվել է հեթանոսությունից դարձի եկած քրիստոնյաների համար
- Երկրորդ Ավետարանի նպատակը
- Ե՞րբ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Որտե՞ղ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Մարկոսի Ավետարանի լեզուն և ոճը
-
- ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- բ) Համատես Ավետարանների փոխադարձ կախումնավորության վարկած
- բ.1) Մարկոսն անկախ է Մատթեոսից և Ղուկասից
- բ.2) Մատթեոսն ու Ղուկասը փոխադարձաբար անկախ են
- բ.3) Մարկոսն ու Ղուկասը
- բ.3.1) Բացթողումները
- բ.3.2) Հավելումներ և հպումներ
- բ.3.3) Տեղափոխություններ
- բ.3.4) Կրկնակ նյութերի փաստը
- բ.4) Առարկություն Մարկոսից Ղուկասի ուղղակի կախումնավորության դեմ
- բ.5) Մատթեոսը և Մարկոսը
- բ.6) Եզրակացություն
- գ) Ավետարանների աղբյուրները
- դ) Եզրակացություն
-
- Չորրորդ Ավետարանը հայտնի է եղել Երկրորդ դարի առաջին կեսին
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը Հովհաննես Առաքյալն է
- Տարակույսներ
- Ա՛յլ առարկություններ
- Լռության առարկությունը
- Մեկ ա՛յլ առարկություն
- Ներքին փաստեր
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը հրեա է
- Չորրորդ Ավետարանիչն ականատես վկա է
- Չորրորդ Ավետարանի ամբողջականության հարցը
- Չորրորդ Ավետարանի նյութերի հաջորդականության մասին
- Առերևույթ հակասություններ
- Հովհաննես Ավետարանիչը և մյուս երեք Ավետարանները
- Միջավայրի ազդեցությունը չորրորդ Ավետարանի վրա
- Չորրորդ Ավետարանի լեզուն և ոճը
- Որտե՞ղ և ե՞րբ է գրվել չորրորդ Ավետարանը
- Եզրակացություն
-
04
-
05
-
Յոհան Հերդերից հետո Յոհան Գիզելերն[1] է, որ պաշտպանեց «բանավոր ավանդության» վարկածը։
Նրա համաձայն՝ առաջին քրիստոնյաների շրջանում Քրիստոսի վարքը, խոսքերը, քարոզները և հրաշքները բերնեբերան պատմվելով, կրկնվելով՝ վերջնական որոշակի մի տեսք ստացան։
Ավետարանիչները գրի առան այդ «բանավոր ավանդությունը», և դրանից են առաջ եկել այն նմանությունները, որոնց հանդիպում ենք երեք Ավետարաններում։
Իսկ այդ «բանավոր ավանդությունը» տարբեր միջավայրերում տարբեր փոփոխությունների ենթարկվեց՝ հարմարվելով շրջապատին։ Եվ ահա՛, այս երևույթից էլ առաջ են եկել Ավետարաններում գտնվող տարբերությունները։
Ֆրեդերիկ Գոդեի համաձայն՝ Մատթեոսի Ավետարանի հունարեն խմբագրողն իրեն հասած եբրայեցերեն բնագրից թարգմանելիս աչքի առջև ունեցել է Քրիստոսի քարոզների՝ եբրայեցերենից հունարենի թարգմանված մեկ ա՛յլ հավաքածու ևս։
Նմանապես, Ղուկասը տարբեր հատուկտոր աղբյուրներից է օգտվել։ Կրկին Գոդեի համաձայն՝ վերոնշված կախումնավորությունից բացի, երեք Ավետարանիչներն իրարից անկախ, տարբեր վայրերում և տարբեր ժամանակներում են իրենց Ավետարանները գրել։ Մարկոսն իր Ավետարանը գրել է մոտ 64 թվականին՝ Հռոմում, իսկ Մատթեոսն ու Ղուկասը՝ 66 թվականին, մեկը Պաղեստինում, մյուսն էլ Սիրիայում են իրենց գործերը լույս ընծայել։
«Բանավոր ավանդության» վարկածի կողմնակից կարելի է համարել նաև հետևյալ հեղինակներին. Մարսել Ժուսսը[2], ով թեև հատուկ կերպով Համատես Ավետարանների հարցի լուծմամբ չի զբաղվել, սակայն շեշտում է երեք Ավետարանների կազմավորման մեջ «բերանացի ավանդության» կատարած կարևոր դերը, ինչպես նաև, Թադեուս Սուարոնը[3], Պաուլ Ֆիբիգը[4], Յոախիմ Երեմիասը[5], Չառլզ Բըրնին[6], Մեթյու Բլեյքը[7], ովքեր Աստվածաշնչի մասնագետներ են և այն տեսակետի կողմնակիցները, համաձայն որի՝ «բանավոր ավանդությունը» մեծ ազդեցություն է ունեցել գրավոր ավանդության վրա։
«Բանավոր ավանդությունը» կարող է ազդեցություն ունեցած լինել մասնավորապես համառոտ նախադասությունների վրա, բայց երբ Ավետարաններում տեսնում ենք, որ մոտ տասնհինգ երկար համարներ գրեթե ամբողջովին իրար նման են, ստիպված ենք ընդունել գրավոր աղբյուրների գոյությունը, որոնցից Ավետարանիչներն օգտվել են։