ԺԱ. - ՔՐԻՍՏՈՍԸ ՄԵԶ ԱԶԱՏԵԼ Է ՎԱԽԻՑ ԵՎ ՄԱՀԻՑ
- 01
- 02
-
03
-
-
04
-
-
05
-
-
06
-
-
07
-
-
08
-
-
09
-
-
10
-
-
11
-
-
12
-
-
13
-
-
14
-
-
15
-
-
16
-
-
17
-
-
18
-
-
19
-
- 20
Գլադիատորական խաղերի թաղմանական ծագման և ննջեցյալների գերեզմանների վրա կենդանական ու մարդկային զոհաբերություններ կատարելու բազմաթիվ ոչ-քրիստոնյա ժողովուրդների սովորության մասին քննարկումը թույլ է տալիս մեզ վերադառնալ մի շատ կարևոր հարցի: Առաջին քրիստոնյաները հաճախ հռչակում և իրենց վարքով ապացուցում էին, որ այլևս ազատվել էին մահից և մահվան սարսափից: Մարկուս Ավրելիուսը, Էպիկտետուսը, Գալենոսը և հեթանոս ուրիշ մատենագիրներ ևս վկայում են, որ քրիստոնյաներից շատ շատերը մահվանը դիմագրավում էին «խաղաղությամբ», վտանգի նկատմամբ նշանակալի արհամարհանքով: Ինչո՞ւ, ինչի՞ էին հավատում այդ քրիստոնյաները: Հավատում էին, որ Քրիստոսը հարություն է առել, որ կործանել է մեղքի ու մահվան շղթաները: Հավատում էին Քրիստոսի խոսքերին. «Մի՛ վախեցեք, ես հաղթել եմ մահվանը», «Ես ողջերի Աստվածն եմ, ո՛չ թե մեռածների», «Ես Ճանապարհն եմ, Ճշմարտությունը և Կյանքը»:
Իսկ ինչի՞ էին հավատում հեթանոսները: Ընդհանուր առմամբ ինձ թվում է, որ կարող ենք ամենայն իրավացիությամբ ասել, որ նաև մահվան դիմաց հեթանոսական աշխարհում թագավորում էր սարսափը:
