Վանական հեղինակությունը պակոմյան քոյնոնիայում
-
01
-
- 02
-
03
-
-
04
-
-
05
-
- 06
- 07
-
08
-
-
09
-
- 10
- 11
Մենք կարող ենք ընթանալ Պակոմի ետևից, ինչպես որ նա է ընթանում Սրբերի ետևից [...] ։
Մահանում և ապրում ենք այս մարդու հետ, որովհետև ուղիղ ճանապարհով առաջնորդում է մեզ դեպի Աստված։
Vita Greca, G1 25
Վանական պատմագրության մեջ մասնագետները սովոր են մենակեցական կյանքից վանական կյանքի անցումը մատնանշել ուղղագիծ հեղաշրջմամբ՝ Անտոնից և անապատի առաջին մենակյացներից դեպի պակոմյան փորձը, մինչև բարսեղյան եղբայրության հասուն պտուղը։ Իրականում, սակայն, հասարակաց կյանքի սաղմնային ձևեր գոյություն ունեին նաև մենակեցական կյանքում, տեղավորվելով, սակայն, քաղաքամերձ գոտիներում, և հենց Պակոմի կյանքում է, որ ներկա ենք գտնվում դանդաղ, բայց վճռական անցմանը մենակեցությունից եղբայրական հաղորդակցության կյանքին. այս ընթացքն իր լիակատար իրագործմանը հասնում է և դառնում է գիտակից շարժում Պակոմի երկու մեծ աշակերտների ու հաջորդների օրոք. Օրսիեսին և Թեոդորոսը[1]։
[1] Pacomio e i suoi discepoli, Regole e scritti, a cura di L. Cremaschi, Bose 1988; Veilleux, La liturgie dans la cénobitisme pachômien au quatrième siècle, Roma 1968; P. Tamburrino, Koinonia. Aspetti ecclesiologici del cenobitismo pacomiano, Roma 1970; P.C. Bori, Chiesa Primitiva, Brescia 1974, pp. 145-178.