Ապահովություն և խաղաղություն հնազանդության մեջ
-
01
-
-
02
-
- 1886 թվականի Սուրբ Ծննդյան շնորհը
- Հոգիներ փրկելու եռանդն ու առաջին արդյունքը
- Հրապուրվելը պատմությամբ ու գիտություններով – Բարեպաշտ ընթերցումները
- Մտերմությունը Սելինի հետ – 15 տարեկանում Կարմեղոս մտնելու փափագը
- Հոր համաձայնությունը
- Խոչընդոտներ Գերեն մորեղբոր և վանքի խոստովանահոր կողմից
- Ապարդյուն փորձը Բեյեոյի Եպիսկոպոսի մոտ
-
- Ուխտագնացությունը Հռոմ՝ հոր և Սելինի հետ – Փարիզի «Հաղթանակների Տիրամոր» եկեղեցին
- Շվեյցարիան
- Միլանում, Վենետիկում, Պադովայում, Բոլոնիայում
- Լորեթոյի Սուրբ Տան մոտ
- Ժամանումը Հռոմ
- Այցելությունը Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Լևոն Տասներեքերորդ Պապին
- Դառնություն և վստահություն
- Վերադարձի ճանապարհին. Պոմպեյ, Նապոլի, Ասսիզի, Ջենովա
- Նամակներ Բեյեոյի Եպիսկոպոսին – Սպասման երեք ամիսները
-
03
-
- Մի մխիթարիչ երազ
- Վիթխարի և ընդդիմադիր փափագներ
- Եկեղեցում իր անձնական կոչման բացահայտումը. այդ կոչումը Սերն է – Այն իր մեջ բովանդակում է մյուս բոլոր կոչումները և հավերժական է
- Կամովին նվիրումը Սիրույն
- Ծաղիկներ սփռել երգելով
- Պաշտելի Արծվին վստահությամբ սպասող տկար թռչնակի նման
- Աղաչանք «փոքրիկ» հոգիների համար
-
04
-
- Ձոն
- Մայր Մարիամ Գոնձակայից ստացած խստակրոն դաստիարակությունը
- Աստվածային վերելակը
- Առաքելությունը նորընծաների մոտ
- Փեսայի գալստյան ավետումը
- Հավատքի փորձությունը
- Անտարբերությունը կարճ կամ երկար, սիրելի քույրերից հեռու կամ նրանց մոտ անցկացված կյանքի նկատմամբ
- Ապահովություն և խաղաղություն հնազանդության մեջ
- Թե ինչի՛ մեջ է կայանում իրական կատարյալ Սերը
- Հաղթական մարտավարության օրինակներ
- Հարկավոր է գործերով փաստել Սերը
-
- Հոգու աղքատությունը
- Սերը զոհողություններով է սնվում
- Հոգիներ առաջնորդելու դժվարին գործը
- Աղոթքի ուժը
- Նվաստացման կենսատու հացը
- Չդատել
- Քույր Սեն Պիեռը
- Երկու փոքրիկ պայքար
- Երկու քահանա և առաքյալ «եղբայրներ»ը
- «Ձգի՜ր ինձ, ընթանա՜նք ... » – Վերջին երեկոյի աղոթքը
- Բացատրություններ «Ձգի՜ր ինձ» և «Սիրեցյալի անուշահոտ բուրմունք» խոսքերի վերաբերյալ
-
-
05
-
- 06
-
07
-
287. Մայր իմ, ինչպիսի՜ մտատանջություններից ենք ազատվում՝ կատարելով հնազանդության ուխտը: Որքա՜ն երջանիկ են պարզասիրտ վանականները: Նրանց միակ կողմնացույցը մեծավորների կամքն է, և միշտ վստահ են, թե գտնվում են ճիշտ ուղու վրա: Խաբվելու վախ չունեն, նույնիսկ երբ նրանց թվում է, թե մեծավորները բացահայտորեն սխալվում են: Իսկ երբ հոգին դադարում է հետևել անսխալ կողմնացույցին, երբ հեռանում է նրա կողմից մատնանշված ճանապարհից, և այդ բոլորն անում է Աստծո կամքը կատարելու պատրվակով (կարծես թե Նա լավ չի լուսավորում նրանց, ովքեր Իր տեղապահներն են), այդ հոգին իսկույն մոլորվում է ցամաք արահետներում, ուր շուտով սկսում է պակասել իրեն շնորհի ջուրը:
Մայր թանկագին, Դուք եք այն կողմնացույցը, որին Հիսուսը տվել է ինձ, որպեսզի մեծ ապահովությամբ առաջնորդեք ինձ դեպի հավիտենական նավահանգիստ: Քանի՜ցս քաղցր է իմ համար՝ Ձեր վրա սևեռել հայացքս և ապա կատարել Տիրոջ կամքը: Երբ Նա կամեցավ, որ կրեմ հավատքի դեմ ուղղված փորձությունները, նույն Ինքն ավելացրեց սրտիս մեջ հավատքի հոգին, և այս վերջինն օգնում է ինձ՝ տեսնելու Ձեր անձում ո՛չ միայն մի մայր, որ սիրում է ինձ և որին ես սիրում եմ փոխադարձաբար, այլ՝ օգնում է ինձ տեսնելու Հիսուսին՝ կենդանի Ձեր հոգում, Հիսուսին, որ հաղորդում է ինձ Իր կամքը Ձեր միջոցով: Լավ գիտեմ, Մայր իմ, որ հետս վարվում եք ինչպես մի տկար հոգու հետ, ինչպես շփացած մանկան հետ. այս իսկ պատճառով ինձ դժվար չէ կրել հնազանդության բեռը: Բայց ինձ թվում է, հոգուս խորքում զգացածիս համաձայն, որ վարվելակերպս չէր փոխվի և Ձեր հանդեպ տածած որդիական սերս չէր ենթարկվի նվազման, եթե ավելի խստորեն վարվեիք հետս, որովհետև կշարունակեի Հիսուսի կամքը տեսնել Ձեր գործելաձևում, ի շահ և ի մեծ օգուտ իմ հոգու:
