Նախաբան
-
01
-
-
02
-
- 1886 թվականի Սուրբ Ծննդյան շնորհը
- Հոգիներ փրկելու եռանդն ու առաջին արդյունքը
- Հրապուրվելը պատմությամբ ու գիտություններով – Բարեպաշտ ընթերցումները
- Մտերմությունը Սելինի հետ – 15 տարեկանում Կարմեղոս մտնելու փափագը
- Հոր համաձայնությունը
- Խոչընդոտներ Գերեն մորեղբոր և վանքի խոստովանահոր կողմից
- Ապարդյուն փորձը Բեյեոյի Եպիսկոպոսի մոտ
-
- Ուխտագնացությունը Հռոմ՝ հոր և Սելինի հետ – Փարիզի «Հաղթանակների Տիրամոր» եկեղեցին
- Շվեյցարիան
- Միլանում, Վենետիկում, Պադովայում, Բոլոնիայում
- Լորեթոյի Սուրբ Տան մոտ
- Ժամանումը Հռոմ
- Այցելությունը Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Լևոն Տասներեքերորդ Պապին
- Դառնություն և վստահություն
- Վերադարձի ճանապարհին. Պոմպեյ, Նապոլի, Ասսիզի, Ջենովա
- Նամակներ Բեյեոյի Եպիսկոպոսին – Սպասման երեք ամիսները
-
03
-
- Մի մխիթարիչ երազ
- Վիթխարի և ընդդիմադիր փափագներ
- Եկեղեցում իր անձնական կոչման բացահայտումը. այդ կոչումը Սերն է – Այն իր մեջ բովանդակում է մյուս բոլոր կոչումները և հավերժական է
- Կամովին նվիրումը Սիրույն
- Ծաղիկներ սփռել երգելով
- Պաշտելի Արծվին վստահությամբ սպասող տկար թռչնակի նման
- Աղաչանք «փոքրիկ» հոգիների համար
-
04
-
- Ձոն
- Մայր Մարիամ Գոնձակայից ստացած խստակրոն դաստիարակությունը
- Աստվածային վերելակը
- Առաքելությունը նորընծաների մոտ
- Փեսայի գալստյան ավետումը
- Հավատքի փորձությունը
- Անտարբերությունը կարճ կամ երկար, սիրելի քույրերից հեռու կամ նրանց մոտ անցկացված կյանքի նկատմամբ
- Ապահովություն և խաղաղություն հնազանդության մեջ
- Թե ինչի՛ մեջ է կայանում իրական կատարյալ Սերը
- Հաղթական մարտավարության օրինակներ
- Հարկավոր է գործերով փաստել Սերը
-
- Հոգու աղքատությունը
- Սերը զոհողություններով է սնվում
- Հոգիներ առաջնորդելու դժվարին գործը
- Աղոթքի ուժը
- Նվաստացման կենսատու հացը
- Չդատել
- Քույր Սեն Պիեռը
- Երկու փոքրիկ պայքար
- Երկու քահանա և առաքյալ «եղբայրներ»ը
- «Ձգի՜ր ինձ, ընթանա՜նք ... » – Վերջին երեկոյի աղոթքը
- Բացատրություններ «Ձգի՜ր ինձ» և «Սիրեցյալի անուշահոտ բուրմունք» խոսքերի վերաբերյալ
-
-
05
-
- 06
-
07
-
1894 թվականի ընթացքում, Հիսուս Մանկան Քույր Թերեզան հիվանդացավ կոկորդի շարունակական ցավով, որի համար բժիշկները որպես դեղամիջոց նշանակեցին արծաթի նիտրատով խարանումները: Այդ օրերին նա շա՜տ տառապեց:
1896ի Ապրիլի 4ին, Ավագ Ուրբաթ օրը, ունեցավ առաջին արյունաթքումը: Նույն տարվա Հունիսին կամ Հուլիսին բռնվեց չոր, գրեթե աննշմարելի հազով: Բժիշկ Դը Քոռնիերը, վանքի բժիշկը, այցելեց նրան ու ասաց, թե առայժմ ծանր ոչինչ չկար: Պատվիրեց ընդունել կազդուրիչ դեղահաբեր միայն:
Նախքան ավարտին կհասներ 1897 թվականի Մեծ Պահքը, Քույր Թերեզան հիվանդացավ ծանր կերպով: Բժշկական զանազան, ընդհանրապես անօգուտ խնամքների հետևանքում կորցրեց ախորժակը և շուտով այլև ոչինչ չէր կարողանում մարսել: Ամեն օր, կեսօրվա ժամը 3ի մոտ, ունենում էր բարձր ջերմաստիճան:
1897ի Հուլիսի 6ին ունեցավ նոր արյունաթքումներ և բժիշկն ախտորոշեց արյան ծանրագույն համախռնում թոքերի մեջ. արգելեց որևիցէ շարժում, պատվիրեց մանանեխային ծեփելիքներ, տզրուկներ, և այլն: Այս բոլորին ավելացավ նաև շնչառության դժվարացումը և առատահոս քրտինքի պատճառով ուժերի սպառումը:
Երկու օր անց, Հուլիսի 8ին, տեղափոխվեց հիվանդների բաժին:
Մինչև Օգոստոսի սկզբները, արյունաթքումները կրկնվում էին օրը երկու-երեք անգամ, իսկ շնչառական ճգնաժամերն ահավոր էին:
Ամեն օր շարունակում էր սպառել նրան բարձր ջերմաստիճանը. հիվանդը չէր դադարում կրկնելուց, թե զգում էր իրեն կարծես քավարանում:
Հուլիսի 30ին ստացավ Հիվանդաց Օծումը: Միաբանակիցներից ներողություն հայցեց այնքա՜ն հուզիչ խոսքերով, որ ոչ ոք չկարողացավ զսպել արցունքների հոսքը:
Մարտիրոսության դեռ երկու ամիս ևս ուներ անցկացնելիք, որոնց դիմագրավեց հերոսական համբերությամբ: Չնայած իր տառապանքներին, անկեղծ զվարթությամբ ջանում էր մեղմացնել այն ամենն, ինչը որ ողբերգական էր իր վիճակում և կարող էր ընկճել միաբանակից քույրերին: Բառախաղ, զանազան կատակաբանություններ, ձևացում, զվարթախոսություններ ինքն իր մասին, և կամ՝ իր բժիշկների անկարողության. Թերեզան ունի կատակաբանությունների մի զանազանյալ ցուցակ, որը ցույց է տալիս նրա բնավորության խորքը և եղբայրական սերը:
Հունիսի 9ին իր հոգևոր եղբայրներից մեկին՝ Հայր Բելիերին գրել էր. «Չեմ մեռնում։ Մտնում եմ կյանք»: Մահից հետո սկսվելու էր Հիսուս Մանկան Սրբուհի Թերեզայի հրաշագործ կյանքը՝ Ամենասուրբ Երրորդության փառքի և հոգիների փրկության համար, երգելով Տիրոջ ողորմությունը: