«Սրբուհի Մարիամ՝ Օգնական Քրիստոնյաների» (լատիներեն՝ «Sancta Maria Auxiliatricis Christianorum») բառակապակցությունը Սուրբ Կույս Մարիամին տրված բարեպաշտական տիտղոսներից է, որ գործածվում է՝ շեշտելու համար Սուրբ Կույսի օգնական առաքելությունը՝ քրիստոնյաների համար:
Քրիստոնեության առաջին դարերից մեզ հասած հունարեն տիտղոսներից մեկը «βοηθεια»ն է («բոեթեյա»), որ նշանակում է օգնական: Այդպես էին Եկեղեցու Հայրերը և ա՛յլ աստվածաբաններ կոչում Մարիամին, ինչպես օրինակ՝ Հովհան Ոսկեբերանը 532թ.ին արտասանած իր քարոզներից մեկում, Պրոկղը՝ 476թ.ին, Սեբաս Կեսարացին՝ 532թ.ին, Սոփրոնիուս Երուսաղեմացին՝ 560թ.ին, Հովհան Դամասկացին՝ 749թ.ին և Հերմանուս Առաջին Կոստանդուպոլսեցին՝ 733թ.ին:
1601թ.ին Կղեմես Ութերորդ Պապի (1536-1592-1605) կողմից հաստատված և մինչև օրս գործածվող Լորեթյան Լիթանիայում ևս ներառված է այս տիտղոսը. «Մարիամ, Օգնական քրիստոնեից»:
1571թ.ի Հոկտեմբերի 7-ին Լեպանտոյի ճակատամարտից հաղթական վերադարձող զինվորները Սուրբ Կույսին ողջունում էին այդ տիտղոսով: Հնարավոր է, որ այս տիտղոսը փոփոխված տարբերակն է 1524թ.ին մեկ ա՛յլ Լիթանիայում գտնված «Քրիստոնյաների Փաստաբան» - «Advocata Christianorum» տիտղոսի:
Քրիստոնյաների օգնական Մարիամին նվիրված տոնը Ընդհանրական (Կաթոլիկ) Եկեղեցում հաստատվեց Պիուս Յոթերորդ Պապի կողմից՝ 1815թ.ին, ի հիշատակ գերությունից իր վերադարձի՝ 1814թ.ի Մայիսի 24-ին. Նապոլեոն Բոնապարտը Պիուս Յոթերորդ Պապին բանտարկել էր ֆրանսիական Գրենոբլում և ապա Ֆոնտենբլոյում՝ 1808-1814թթ.ին: Գերությունից իր ազատագրումը Քահանայապետը վերագրեց Սուրբ Կույսի մայրական միջամտությանը և վերադարձի ճանապարհին այցելեց բազմաթիվ մարեմական եկեղեցիներ, թագադրեց Տիրամոր սրբապատկերները:
«Սրբուհի Մարիամ՝ Օգնական քրիստոնյաների» տիտղոսով Մարիամի հանդեպ ջերմեռանդությունը 19-րդ դարում հատկապես տարածում էին Սբ. Հովհաննես Բոսկոն (1815-1888) և Սբ. Վինչենցո Փալոտթին (1795-1850): 1868թ.ին Սբ. Հովհաննես Բոսկոն կառուցեց մի հսկա բազիլիկ տաճար՝ նվիրված Քրիստոնյաների Օգնական Մարիամին, նաև հիմնեց իգական Միաբանություն՝ «Քրիստոնյաների Օգնական Մարիամի Դուստրեր» անվամբ:
Վատիկանյան Երկրորդ Ժողովի հայրերը Եկեղեցու մասին Սահմանադրության 61-րդ և 62-րդ բաժիններում գործածեցին այս տիտղոսը և դա հետևյալ կերպ բացատրեցին.
«Մարիամն իր հնազանդությամբ, հավատքով, հույսով և բուռն սիրով չտեսնված եզակի ձևով համագործակցեց Փրկչի առաքելությանը՝ հոգիներին վերադարձնելու գերբնական կյանքը: Այս պատճառով նա մեր համար Մայր է՝ ըստ շնորհի։ [...] Իր մայրական սիրով Մարիամը հոգ է տանում իր Որդու եղբայրների մասին, ովքեր շարունակում են ճամփորդել այս աշխարհում՝ վտանգների ու դժվարությունների մեջ, մինչև առաջնորդվեն դեպի իրենց երկնային տան երջանկությունը»:
Եկեղեցին ավանդաբար կենտրոնացել է Տիրամոր օգնության առաքելության հատկապես երկու դրսևորումների վրա. առաջինը Տիրամոր բարեխոսությունն է՝ յուրաքանչյուր քրիստոնյայի համար՝ մեղքի դեմ պայքարում. երկրորդը Տիրամոր բարեխոսությունն է՝ քրիստոնյաների ողջ համայնքի համար՝ պայքարելու համար հերետիկոսությունների և հակաքրիստոնեական ուժերի դեմ:
