Աղոթքը
-
01
-
- 02
-
03
-
-
04
-
-
05
-
- 06
- 07
-
08
-
-
09
-
- 10
- 11
Հարկավոր է ընդարձակ տարածք հատկացնել` վանականների աղոթքի մասին մանրամասն խոսել կարողանալու համար: Օգոստինոսն արդեն զմայլվում էր արտակարգ պարգևներին ի տես, որոնք նրանք ստացել էին Սուրբ Հոգուց[1]: Հովհաննես Կասսիանոսն իր Հարցազրույցներից երկուսը (իններորդը և տասներորդը) ընծայել է այս նյութի շուրջ նրանց կողմից տրված ուսուցումներին: Կարճառոտ սլաքական աղոթքները («monologhistos» աղոթքը) դառնալու էին միստիկ կյանքի քրիստոնեական բոլոր ավանդությունների ընդհանուր բարիքը[2]: Այստեղ բավարարվենք միայն մեկ օրինակով:
«Հայր Եղիան պատմեց, թե ծերերից մեկը բնակվում էր հեթանոսական մի լքված տաճարում: Մի օր սատանաները գալիս են և նրան ասում. “Հեռացի՛ր մեր տնից”: Ծերը պատասխանում է. “Դուք տուն չունեք”: Կատաղած, սատանաները սկսում են ցիրուցան անել արմավենու ճյուղերը, որոնցով ծերն աշխատում էր: Բայց նա համբերությամբ կրկին հավաքում էր դրանք: Վերջում, ծերունու ձեռքից բռնելով, սատանան քաշում է նրան դուրս. դռան մոտ հասնելով, ծերունին մյուս ձեռքով կառչում է դռնից ու գոչում. “Հիսո՜ւս, օգնի՜ր ինձ”: Իսկույն, սատանաները փախչում են: Ծերունին նստում ու սկսում է լալ: Տերը նրան հարցնում է. “Ինչո՞ւ ես լալիս”: Ծերը պատասխանում է. “Որովհետև համարձակվում են տիրանալ մարդկանց վրա և նման բաներ անել”: Այնժամ Տերն ասում է. “Պատճառն այն է, որ ծուլացար: Տե՛ս, հազիվ կանչեցիր ինձ` օգնության հասա”: Ուրեմն, ասում եմ քեզ, որ շա՜տ ջանք է հարկավոր. եթե մեկը ջանք չի գործադրում, չի կարող Աստծուն ունենալ իր հետ. նա մեր համար խաչվեց»[3]:
Բացատրության միայն մի քանի խոսք: Աստծուն իսկապես փնտրել` նշանակում է փնտրել Երիքովի կույրերի, քանանացի կնոջ նման: Աստծուն փնտրել` նշանակում է աղաղակել սեփական սրտի աղոթքը. մեր ամբողջ էությունը պետք է աղաղակ դառնա: Այսպիսով Նա, որ մեզ սիրեց խաչի վրա մահանալու աստիճան, Նա, որ երբեք բացակա չէ, մոտենում է` մեզ փրկելու համար:
