« ՈՒՐ ՄԵԿ Է ՄԱՐՄԻՆԸ, ՄԵԿ Է ՆԱԵՎ ՀՈԳԻՆ »

 

 

[...] Որքա՜ն քաղցր է լուծը, որով երկու քրիստոնյաներ միանում են միևնույն հույսի, միևնույն օրենքի, միևնույն ծառայության մեջ: Միևնույն ընտանիքի զավակներն են, որ ծառայում են միևնույն Տիրոջը: [...]

Իսկապես երկու են մեկ մարմնում: Իսկ այնտեղ, ուր մեկ է մարմինը, մեկ է նաև հոգին: Միասին նրանք աղոթում են, [...] փոխադարձաբար միմյանց ուսուցանելով, խրախուսելով, օժանդակելով: Նրանք միմյանց հավասար են Աստծո Եկեղեցում, հավասար են Աստծո խնջույքում, հավասարաչափ կիսում են վշտերը, հալածանքներն ու մխիթարությունները: Միմյանցից ոչինչ չեն թաքցնում, միմյանցից չեն խուսափում, միմյանց տհաճություն չեն պատճառում: [...]

Քրիստոսն ուրախանում է այսպիսի զույգ տեսնելով, և նրան առաքում է Իր խաղաղությունը: Ուր նրանք են, այնտեղ է նաև Ինքը: [...]