5) Մի հարց
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
«Աստված որտեղի՞ց է», հարցնում են շատերը:
Ինքն Իրենից է, ի հավիտենից, միշտ կար ու պիտի լինի:
«Ինքն Իրենից է» ասելով՝ չենք համարում, որ մի ժամանակ չկար և հանկարծ Ինքն Իրենից գոյություն ունեցավ, այլ՝ միշտ գոյութուն ուներ: Որովհետև, եթե ինչ-որ ժամանակ Աստված գոյություն չունենար, այդ դեպքում ոչ մի էակ գոյություն չպիտի ունենար, այլ՝ կատարյալ ոչնչություն պիտի լիներ: Բայց «ոչնչից ինքնաբերաբար ոչինչ չի առաջանում»: Զրոն չի կարող մեկի հավասար լինել, ուստի երբևէ ոչ մի էակ չպիտի գոյություն ունենար. մինչև այսօր և մինչև վերջ պիտի տիրեր համատարած ոչնչությունը:
Բայց քանի որ իրապես գոյություն ունեն տիեզերքը և մարդիկ, նշանակում է, որ ի հավիտենից գոյություն է ունեցել մի Էակ, որը որևէ մեկից չի ստեղծվել, այլ՝ միշտ կար ու պիտի լինի, և պատճառն է բոլոր էակների:
Ժամանակին մի թագավոր հարցնում է խելացի մի հովվի.
– Աստծուց առաջ ո՞վ կար:
– Հաշվե՛ք մեկ, երկու, ... , – ասում է հովիվը թագավորին:
Ու թագավորը սկսում է հաշվել. մեկ, երկու, երեք, չորս, ... և այլն:
– Մեկից առաջ ո՞ր թիվն էր, – հանկարծակի հարցնում է հովիվը:
– Ոչ մի թիվ չկա, – պատասխանում է թագավորը:
– Ուրեմն Աստծուց առաջ էլ ոչ մի բան չկա, – հաղթական եզրակացնում է իմաստուն հովիվը:
