Գլուխ Բ. - Հոդված 2. / բ) Հարաբերությունը Ավանդության և Աստվածաշնչի միջև
-
01
-
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
ՄԵԿ ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԱԿՈՒՆՔ ...
80. «Սրբազան Ավանդությունը և Աստվածաշունչը միմյանց միջև սերտորեն կապված և հաղորդակից են: Քանի որ երկուսն էլ բխում են միևնույն աստվածային ակունքից, որոշակի առումով կազմում են մեկ միակ իրականություն և ձգտում են միևնույն նպատակին»[1]: Ե՛վ մեկը, և՛ մյուսը Եկեղեցու մեջ ներկա ու արգասավոր են դարձնում Քրիստոսի խորհուրդը, Ով խոստացել է յուրայինների հետ մնալ «բոլոր օրերում, մինչև աշխարհի վախճանը» (Մտթ 28, 20):
... ԱՎԱՆԴՄԱՆ ԵՐԿՈՒ ՏԱՐԲԵՐ ԿԵՐՊԵՐ
81. «Աստվածաշունչը Աստծո խոսքն է, քանի որ գրավոր կերպով շարադրվել է աստվածային Հոգու ներշնչմամբ»:
«Իսկ Սրբազան Ավանդությունը ամբողջական կերպով փոխանցում է Աստծո Խոսքը, որը Քրիստոս Տիրոջ և Սուրբ Հոգու կողմից հանձնվել է Առաքյալներին, և նրանց հաջորդներին, որպեսզի նրանք, ճշմարտության Հոգու կողմից լուսավորված, իրենց քարոզչությամբ այն հավատարմորեն պահպանեն, մեկնաբանեն և տարածեն»[2]:
82. Այսպես է լինում, որ Եկեղեցին, որին է հանձնված Հայտնության ավանդման և մեկնաբանման առաքելությունը, «հայտնված բոլոր իրականությունների վերաբերյալ իր վստահությունը քաղում է ո՛չ միայն Սուրբ Գրքից: Ուստի և՛ մեկը, և՛ մյուսը պետք է ընդունվեն և մեծարվեն բարեպաշտության ու հարգանքի հավասար զգացումով»[3]:
ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ԵԿԵՂԵՑԱՅԻՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ
83. Ավանդությունը, որի մասին խոսում ենք այստեղ, այն ավանդությունն է, որ սերում է Առաքյալներից և ավանդում է այն, ինչը որ նրանք ստացել են Հիսուսի ուսուցումներից ու օրինակից և ինչը որ ըմբռնել են Սուրբ Հոգուց: Իրականում, քրիստոնյաների առաջին սերունդը տակավին չուներ գրի առնված Նոր Կտակարանը, և Նոր Կտակարանն ինքը վկայում է կենդանի Ավանդության գործընթացին:
Հարկավոր է այս Սրբազան Ավանդության հետ չշփոթել աստվածաբանական, կարգապահական, ծիսական կամ բարեպաշտական «ավանդությունները», որոնք ժամանակի ընթացքում ծնվել են տեղական Եկեղեցիներում: Դրանք կազմում են մասնակի ձևեր, որոնց միջոցով մեծ Ավանդությունն արտահայտվում է տարբեր վայրերին և տարբեր դարաշրջաններին հարմար ձևերով: Առաքելական Ավանդության լույսի ներքո՝ այս «ավանդությունները» կարող են պահպանվել, փոփոխվել, կամ նաև լքվել, Եկեղեցու Վարդապետության առաջնորդությամբ:
