Գլուխ Ա. - Հոդված 1. - Հատված Է. ԱՆԿՈՒՄԸ

385. Աստված անսահմանորեն բարի է, և Իր բոլոր գործերը բարի են։ Այնուամենայնիվ, ոչ ոք չի կարողանում խուսափել տառապանքի փորձառությունից, բնության մեջ ներկա չարիքներից – որոնք, որքանով որ կարողանում ենք հասկանալ, կապված են արարածներին հատուկ սահմանափակ էությանը – և հատկապես՝ բարոյական չարիքի գերխնդրից։ Որտեղի՞ց է գալիս չարը։ «Հարցնում էի ինքս ինձ, թե որտեղի՞ց է չարը, և չէի կարողանում պատասխան գտնել», գրում է Սուրբ Օգոստինոսը^[1], և իր տառապալի փնտրտուքը չի ավարտվում, քանի դեռ նա դարձի չի գալիս կենդանի Աստծուն։ Իրոք, «ամբարշտության խորհուրդը» (2Թղ 2, 7) ակներև է դառնում միայն «աստվածպաշտության խորհրդի»^[2] լույսի ներքո։ Աստվածային սիրո հայտնությունը հանձինս Քրիստոսի՝ միաժամանակ բացահայտեց չարիքի լայնատարած ծավալումը և շնորհի գերառատությունը^[3]։ Հետևաբար, չարի առաջացման խնդիրը պետք է քննենք՝ մեր հավատքի հայացքը սևեռելով Նրա վրա, Ով – միայն Ինքը – չարի դեմ հաղթանակողն է^[4]։