Սաղմոս 101 [100] - Անբծության ճանապարհը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Աստծո հետ կնքված Ուխտը վարքի մի կանոն է ենթադրում յուրաքանչյուր իսրայելացու, նաև թագավորի համար: Այս սաղմոսը մի հայելի է ժողովրդին իշխողի համար, որին հուշում է ծրագրային մի քանի էական կետեր. անձնական անստգտանելի բարոյականություն, ուղղամիտ խորհրդատուների ընտրություն, պայքար անպարկեշտների, հպարտների ու ստախոսների դեմ, որոնցով լի են թագավորական պալատները, պայքար անարդարության դեմ: Այս ուսուցումը դասական է Աստվածաշնչում, թեև առավել հազվադեպ է նրա գործադրումը:
Յուրաքանչյուր մկրտված քրիստոնյա, հոգեպես Քրիստոսին պատվաստվելով, մասնակցում է Նրա քահանայական, թագավորական և մարգարեական պաշտոններին: Իր անձնական կյանքում և հասարակության ներսում իրեն հանձնված գործերում քրիստոնյան պետք է վարվի Քրիստոսի թագավորական պատասխանատվության զգացումով: Այսպիսով, այս սաղմոսը կարող է դառնալ նաև մեր աղոթքը, մեզ օրըստօրե առավել նման դարձնելով մեր հավիտենական Թագավորին, Հիսուս Քրիստոսին: Միայն Նա է միակ Սուրբն ու Կատարյալը:
| Կցորդ. | Այսպիսի Քահանայապետի կարիքն ունեինք. սուրբ, անմեղ, անբիծ (հմմտ. Եբր 7, 26): | |
| կամ. |
Սուրբ Հոգին ձեզ եպիսկոպոսներ է կարգել,
հովվելու համար Աստծո Եկեղեցին (Գրծ 20, 28):
|
|
| կամ. |
Ով կառավարում է, իբրև Աստծո տնտես,
պետք է անստգտանելի լինի և ո՛չ թե հպարտ (հմմտ. Տիտ 1, 7):
|
|
| կամ. |
Աստծո ծառան չպետք է կռվազան լինի,
այլ՝ բոլորի հետ հեզ, և ընդունակ՝ ուսուցանելու (2Տմ 2, 24):
|
|
| կամ. |
Աստծո մարդ, փախիր աշխարհիկ իրողություններից,
ձգտիր սիրույն, համբերությանը, հեզությանը (հմմտ. 1Տմ 6, 11):
|
|
| կամ. |
Փնտրիր արդարությունը, հավատքը, սերը, խաղաղությունը,
նրանց հետ միասին, ովքեր կանչում են Տիրոջը մաքուր սրտով (2Տմ 2, 22):
|
1Դավթի: Սաղմոս:
Սերն ու արդարությունն եմ երգելու,
տաղեր եմ ասելու Քեզ, Տեր.
2ընտրելու եմ անմեղության ճանապարհը,
ե՞րբ ես գալու իմ մոտ:
Անբիծ սրտով եմ ընթանալու
իմ տան ներսում.
3աչքերիս առջև չեմ հանդուրժելու
սատանայի գործերը:
Ատելու եմ դավաճանի վարմունքը,
առանց նրանից հմայվելու.
4հեռո՛ւ ինձնից այլասերված սիրտը,
չարագործին ճանաչել չեմ ուզում:
5Ով գաղտնի չարախոսում է իր մերձավորի դեմ,
նրան լռության կվերածեմ.
արհամարհող աչքն ու հպարտ սիրտը
չեմ կամենում հանդուրժել:
6Աչքերս երկրի հավատացյալների վրա են,
մոտ եմ մնալու նրանց.
ով ընթանում է անբծության ճանապարհով,
նա կլինի իմ ծառան:
7Տանս մտերմության շրջանակում չի նստելու նա,
ով կեղծիքներ է գործում.
ով սուտ է խոսում,
չի կարող դիմանալ աչքերիս առաջ:
8Օրըստօրե լռության եմ վերածելու
երկրի բոլոր ամբարիշտներին,
Տիրոջ քաղաքից արմատախիլ անելու համար նրան,
ով գործում է չարիք:
