Սաղմոս 38 [37] - Ուղղիր ինձ առանց բարկության
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Հիվանդության և բաժանումների ծանրության ներքո կքված, Աստծո պատիժը կրող մի մարդ: Նա իր ողբն է հյուսում, աղաչական ու միապաղաղ, անվերջանալի՝ ինչպես իր տառապանքները: Աստծո առաջ նա իրեն ներկայացնում է խեղճ, դավաճանված ու լքված: Հոբի նման, սակայն, չի ըմբոստանում (Հոբ 6, 4; 19, 13-21): Նա գիտակից է, որ մեղավոր է, արժանի՝ այդ վիճակին, և տառապում է լռության մեջ: Ոչ մի մեղադրանք կամ բողոք, ոչ մի նզովք հակառակորդների դեմ: Մի ծածուկ հույս է բնակվում նրանում: Աստծուն այս անմնացորդ կերպով հանձնումի զուգահեռներն ենք գտնում Եսայի և Երեմիա Մարգարեների գրություններում (Ես 53, 7; Ողբ 3, 26-29): Քրիստոնեական ավանդությունը հանձինս վշտակիր այս մարդու տեսել է չարչարանքները լռելյայն կրող Քրիստոսի պատկերը:
| Կցորդ. |
Նրան, որ մեղք չէր ճանաչում,
Աստված մեղք դարձրեց մեր համար (հմմտ. 2Կր 5, 21):
|
|
| կամ. |
Երբ Տիրոջ կողմից դատվում ենք, զգուշացվում ենք,
որպեսզի չդատապարտվենք (հմմտ. 1Կր 11, 32):
|
1Սաղմոս: Դավթի: Հիշատակելու համար:
2Տեր, զայրույթով մի՛ հանդիմանիր ինձ,
մի՛ ուղղիր ինձ բարկությամբդ.
3նետերդ հարվածեցին ինձ
և ձեռքդ ծանրանում է իմ վրա.
4բարկությանդ պատճառով՝ առողջ անդամ չի մնացել մարմնումս,
մեղքիս պատճառով՝ ոսկորներիցս ոչ մեկն անեղծ չէ:
5Հանցանքներս գլխիս են թափվում,
ուժերիցս գերազանց ծանրություն են.
6բորբոքված ու թարախակալված են վերքերս,
ահա թե ինչպես եմ վճարում հիմարությունս:
7Ծայր աստիճան ճնշված ու կքված,
մթագնած թափառում եմ ամբողջ օրը.
8մինչև ոսկրածուծս այրում է ջերմս,
մարմնումս առողջ անդամ չի մնացել այլևս:
9Ծայր աստիճան նվաղած ու տկարացած,
սրտիս դողի պատճառով հառաչում եմ.
10յուրաքանչյուր իմ փափաք Քո առջև է,
իմ հեծեծանքը Քեզ անհայտ չէ:
11Սիրտս բաբախում է և ուժերս լքում են ինձ,
նվազում է աչքերիս լույսը.
12մտերիմներս ու ընկերներս հեռու են մնում,
մերձավորներս՝ վերքերիցս հեռու:
13Որոգայթներ են լարում և փորձում են վնաս հասցնել կյանքիս
նրանք, ովքեր կամենում են իմ կործանումը.
չարությամբ լի խոսքեր են արտասանում
և ամբողջ օրը խաբեություն մտածում:
14Բայց ես, ինչպես մի խուլ, չեմ լսում,
ինչպես մի համր, չեմ բացում բերանս.
15այո՛, ինչպես մի մարդ, որ չի լսում
և նրա բերանը պատասխանելու անկարող է:
16Քեզ եմ ես հուսացել, Տեր,
կպատասխանես ինձ, Տեր Աստված իմ.
17ասում եմ. «Թող չուրախանան իմ դեմ,
թող չբարձրանան, եթե ոտքս սասանվի»:
18Բայց այժմ ես ընկնելու վրա եմ
և իմ ցավը ինձ միշտ ներկա է.
19ահա, ես խոստովանում եմ իմ հանցանքը,
սարսափում եմ մեղքիս պատճառով:
20Թշնամիներս հզոր են ու կորովի,
բազմաթիվ են, որ հակառակվում են ինձ խաբեություններով.
21բարիքի փոխարեն՝ չարիք են հատուցում ինձ,
մեղադրում են ինձ, եթե հետապնդում եմ բարին:
22Տեր, մի՛ լքիր ինձ,
հեռու մի՛ մնա ինձնից, Աստված իմ.
23շուտով օգնության հասիր ինձ,
Դու, Տեր, փրկություն իմ:
