ԱՌԱՋԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ. Զղջում՝ խոստովանանքից առաջ
- 01
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
-
06
-
-
07
-
-
08
-
-
09
-
-
10
-
-
11
-
-
12
-
-
13
-
-
14
-
-
15
-
-
16
-
-
17
-
-
18
-
-
19
-
-
20
-
-
21
-
-
22
-
-
23
-
-
24
-
-
25
-
-
26
-
-
27
-
-
28
-
-
29
-
-
30
-
-
31
-
-
32
-
-
33
-
-
34
-
-
35
-
-
36
-
-
37
-
-
38
-
-
39
-
-
40
-
-
41
-
-
42
-
-
43
-
-
44
-
-
45
-
-
46
-
-
47
-
Երբ խոստովանանքի ես գնում, սրտանց զղջա գործածդ մեղքերի համար, մանավանդ՝ մահացու մեղքերիդ համար։ Միշտ աչքիդ դիմաց ունեցիր մեղքերդ, որպեսզի խոնարհ մնաս և չընկնես ինքնահավանության մեջ, և կարողանաս Աստծուց թողություն գտնել։ Աստված սիրում է զղջումդ տեսնել, նույնիսկ երբ երկար տարիներ անմեղ ես ապրում։ Աստված քեզ կյանքն ու ժամանակն է տալիս, նաև ներում է մեղքերդ, որպեսզի ամբողջ սրտով Իրեն սիրես։
Երբ քահանան մեղքերիդ արձակում է տալիս, վստահությունն ունեցիր, որ վայելում ես Աստծո ողորմությունը և մի՛ ասա ոմանց նման, թե՝ Արդյո՞ք Աստված ներեց մեղքերս։ Երբ ջանացել ես լավ կերպով կատարել խոստովանանքդ՝ վստահելով Հիսուսի բարությանն ու ողորմությանը, պետք չէ այդուհետև խղճահարության մեջ ընկնես, ինչը որ արգելք է Աստծուն սիրելու մեջ առաջանալուդ։
Սովորություն արա՛ յուրաքանչյուր խոստովանանքիցդ հետո Հիսուսին վստահելու աղոթք էլ անել, և հեռացրո՛ւ քեզնից ամեն տեսակ վախ, որ սատանան կարող է միտքդ բերել։
