ԱՌԱՋԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ. Սեփական անձն Աստծուն նվիրել
- 01
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
-
06
-
-
07
-
-
08
-
-
09
-
-
10
-
-
11
-
-
12
-
-
13
-
-
14
-
-
15
-
-
16
-
-
17
-
-
18
-
-
19
-
-
20
-
-
21
-
-
22
-
-
23
-
-
24
-
-
25
-
-
26
-
-
27
-
-
28
-
-
29
-
-
30
-
-
31
-
-
32
-
-
33
-
-
34
-
-
35
-
-
36
-
-
37
-
-
38
-
-
39
-
-
40
-
-
41
-
-
42
-
-
43
-
-
44
-
-
45
-
-
46
-
-
47
-
Ապերախտությունն ատելի է թե՛ Աստծո և թե՛ մարդկանց համար։ Ճանաչի՛ր Աստծո կողմից քո հանդեպ արված բարիքները և երախտագիտությունդ գործովդ ցույց տուր։ Նա՛ է, որ քեզ դժոխքից փրկեց և քո առջև բացեց Արքայությունը՝ Ինքն Իրեն Իր Երկնավոր Հորը որպես զոհ ընծայելով. դու էլ ինքդ քեզ Իրե՛ն ընծայիր։
Դու քեզ նկատիր իբրև մի զոհ, որ սահմանված է Հիսուսին։ Մտքիդ դի՛ր, որ այլևս դու քեզ չես պատկանում, այլ՝ ամբողջապես Հիսուսին։ Ուստի, երբ կյանքիդ ընթացքում քեզ մի խաչ է ներկայանում, կամ Հիսուսը թույլատրում է, որ քեզ ինչ որ մի հիվանդություն պատահի, համակամությամբ ընդունիր և ասա՛. «Ես Հիսուսին եմ պատկանում, ի՛նչ կամենա՝ կարող է իմ հետ անել»։
Երբ վերադասդ իր կամքը հայտնի և զգաս, որ քո կամքին հակառակ է, ասա՛. «Ես ինքս ինձ չեմ պատկանում և պետք է, որ մի զոհ լինեմ Հիսուսի կամքի համար, որն ինձ հայտնվում է վերադասիս միջոցով»։
Երբ որևէ դժվարություն ներկայանա և զգաս, որ անձնասիրությունդ ապստամբում է, մտածի՛ր Հիսուսի մասին, Ով Ինքն Իրեն զոհեց քո համար և գառնուկի նման սպանդանոց տարվեց։
Նույնիսկ եթե Հիսուսը քեզ մահ ուղարկելու լինի, աչքերդ վեր բարձրացրու և ասա՛. «Հիսո՜ւս, ես Քոնն եմ, ավարտին հասցրու այս զոհը, որպեսզի հավիտյան Քեզ պատկանեմ, սիրեմ Քեզ, օրհնեմ և փառք տամ Քեզ՝ իմ հանդեպ արածդ անթիվ բարիքների փոխարեն, և հավիտյան Քեզ վայելեմ»։