ԱՆՏՈՆ ԵՎ ՊԱԿՈՄ
-
01
-
- 02
-
03
-
-
04
-
-
05
-
- 06
- 07
-
08
-
-
09
-
- 10
- 11
Հետագա ավանդությունը որպես միասնական մեկ զանգված է ստացել 4րդ դարի քրիստոնեական վանականության առաջին փորձառությունները, ո՛չ միայն որովհետև դարերի ընթացքը ձգտում է մեղմացնել տարբերությունները, այլ նաև` որովհետև հոգևոր կյանքի որոշ մեծ ուսուցիչներ աշխատել են համադրել այս բազմատեսակ փորձառությունները, նրանց ժառանգությունն ավանդելու համար Եկեղեցուն՝ լինի Արևելքում, թե Արևմուտքում: Մեր նպատակն է նախ երևան հանել գլխավոր հատկանիշները, որոնք որոշ իմաստով կազմում են 4րդ դարի այդ բոլոր փորձերի համընդհանուր ժառանգությունը. ապա կքննենք վանական կյանքի մեծագույն տիպարների յուրահատկությունները, վերջում ցույց տալու համար, թե ինչպե՛ս է հետագա ավանդությունը կարողացել ընկալել դրանք որպես փոխադարձաբար միմյանց լրացնող:
