Ամփոփում

261. Ամենասուրբ Երրորդության խորհուրդը քրիստոնեական հավատքի և կյանքի կենտրոնական խորհուրդն է։ Միմիայն Աստված կարող է տալ մեզ այս խորհրդի գիտությունը՝ հայտնվելով որպես Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի։

262. Աստծո Որդու մարդեղությունը հայտնում է, որ Աստված հավիտենական Հայրն է և որ Որդին համագոյակից է Հորը, այսինքն՝ որ Նրա մեջ և Նրա հետ նույն միակ Աստվածն է։

263. Սուրբ Հոգու առաքելությունը – Որին Հայրն առաքում է հանուն Որդու^[1] և Որին Որդին առաքում է «Հորից» (Հվհ 15, 26) – հայտնում է, որ Ինքը Նրանց հետ նույն միակ Աստվածն է։ «Հոր և Որդու հետ երկրպագվում է ու փառաբանվում»^[2]։

264. «Սուրբ Հոգին առաջնաբար բխում է Հորից և – շնորհիվ այն հավիտենական պարգևի, որ Հայրը դրա վերաբերյալ տալիս է Որդուն – բխում է Հորից և Որդուց՝ Նրանց փոխադարձ հաղորդության մեջ»^[3]։

265. «Հոր և Որդու և Սուրբ Հոգու» անունով կատարված Մկրտության միջոցով (Մտթ 28, 19) կանչված ենք մասնակցելու Ամենասուրբ Երրորդության կյանքին, երկրի վրա՝ հավատքի մթության, իսկ մահից անդին՝ հավիտենական լույսի մեջ^[4]։

266. «Կաթուղիկե Հավատքը կայանում է երկրպագելու մեջ մեկ միակ Աստծուն Երրորդության մեջ, և Երրորդությանը՝ Միության մեջ, առանց շփոթելու Անձերը և առանց բաժանելու գոյացությունը. արդարև, ա՛յլ է Հոր Անձը, ա՛յլ է Որդու Անձը, ա՛յլ է Սուրբ Հոգու Անձը. բայց մեկ միակ է Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու աստվածությունը, համահավասար է փառքը, հավիտենակից է մեծվայելչությունը»^[5]։

267. Անբաժանելի լինելով Իրենց գոյացության մեջ, աստվածային Անձերն անբաժանելի են նաև Իրենց գործողությունների մեջ։ Բայց աստվածային յուրաքանչյուր գործողության մեջ Անձերից յուրաքանչյուրը դրսևորում է այն, ինչը որ Երրորդության մեջ հատուկ է Իրեն, հատկապես Որդու մարդեղության և Սուրբ Հոգու պարգևման աստվածային առաքելությունների մեջ։