Գլուխ Ա. - Հոդված 1. - Հատված Դ. / գ) «Աշխարհը ստեղծվել է Աստծո փառքի համար»
-
01
-
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
293. Սա մի հիմնական ճշմարտություն է, որն Աստվածաշունչը և Ավանդությունը տևապես ուսուցանում են և հանդիսավոր կերպով հռչակում. «Աշխարհը ստեղծվել է Աստծո փառքի համար»[1]։ Աստված ամեն բան ստեղծել է, բացատրում է Սուրբ Բոնավենտուրան, «ո՛չ թե ավելացնելու համար Իր փառքը, այլ՝ այն դրսևորելու և հաղորդելու համար»[2]։ Արդարև, Աստված չունի ստեղծելու մեկ ա՛յլ պատճառ, եթե ո՛չ միայն՝ Իր սերն ու Իր բարությունը. «Բացելով ձեռքը սիրո բանալիով՝ արարածներն ի լույս եկան»[3]։ Իսկ Վատիկանյան Առաջին Ժողովը բացատրում է.
«Իր բարության համաձայն և Իր ամենակարող զորությամբ, ո՛չ թե ավելացնելու համար Իր երանությունը, ո՛չ էլ ձեռքբերելու համար կատարելություն, այլ՝ որպեսզի այդ կատարելությունը դրսևորի այն բարիքների միջոցով, որ պարգևում է Իր արարածներին, այս միակ ճշմարիտ Աստվածը որոշումների մեջ ամենաազատակամ որոշմամբ՝ ժամանակների սկզբում ոչնչից միասին ստեղծեց մեկ և մյուս արարածներին՝ հոգևորին և մարմնավորին»[4]։
294. Աստծո փառքն այն է, որ իրագործվի Իր բարության դրսևորումն ու հաղորդումը, որոնց համար է ստեղծվել աշխարհը։ Մեզ նախասահմանել է «լինելու Իր որդեգիրները՝ շնորհիվ Հիսուս Քրիստոսի, Իր կամքի բարյացակամության համաձայն։ Եվ սա՝ ի պատիվ և ի փառս Իր շնորհի» (Եփս 1, 5-6)։ «Արդարև, Աստծո փառքը մարդն է կենդանի, իսկ մարդու կյանքը Աստծո տեսությունն է. եթե արարչագործության միջոցով Աստծո հայտնությունն արդեն կյանք տվեց երկրի վրա ապրող բոլոր էակներին, որքա՜ն ևս առավել Հոր հայտնությունը Բանի միջոցով՝ կյանք է տալիս բոլոր նրանց, ովքեր տեսնում են Աստծուն»[5]։ Արարչագործության վերջնական նպատակն այն է, որ Աստված, «Ով բոլորի Արարիչն է, կարողանա լինել նաև ''ամեն ինչ ամենքի մեջ'' (1Կր 15, 28), ապահովելով միաժամանակ Իր փառքը և մեր երջանկությունը»[6]։
