Գլուխ Բ. - Հոդված 3. ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉԸ / ա) Քրիստոսը՝ Աստվածաշնչի միակ Խոսքը
-
01
-
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
101. Իր զիջողամիտ բարության համաձայն, Աստված, հայտնվելու համար մարդկանց, նրանց հետ խոսում է մարդկային բառերով։ «Աստծո խոսքերն, իրոք, մարդկային լեզուներով արտահայտված, նման են դարձել մարդկային խոսելակերպին, ինչպես որ հավիտենական Հոր Բանն արդեն, ստանձնած լինելով մարդկային բնության տկարությունները, նման էր դարձել մարդկանց»[1]:
102. Աստված, Աստվածաշնչի բոլոր խոսքերի միջոցով, միայն մեկ Խոսք է արտասանում, Իր միակ Բանը, որի մեջ արտահայտում է Ինքն Իրեն ամբողջովին[2]:
«Հիշեցեք, որ միայն մեկն է Աստծո ճառը, որ զարգանում է ամբողջ Աստվածաշնչի մեջ, և միայն մեկն է Բանը, որ հնչում է բոլոր սուրբ հեղինակների շուրթերին, որը սկզբում լինելով Աստված Աստծո մոտ՝ չի վանկարկվում, քանի որ ժամանակից դուրս է»[3]:
103. Այս իսկ պատճառով, Եկեղեցին միշտ մեծարել է աստվածային Գրվածքները, այնպես՝ ինչպես որ պաշտել է Տիրոջ իսկ Մարմինը: Եկեղեցին չի դադարում հավատացյալներին ներկայացնել Աստծո Խոսքի և Քրիստոսի Մարմնի սեղանից վերցված կյանքի Հացը[4]:
104. Աստվածաշնչի մեջ Եկեղեցին անդադար գտնում է իր սնունդն ու իր կորովը[5]. իրոք, աստվածային Գրվածքի միջոցով Եկեղեցին չի ստանում սոսկ մարդկային մի խոսք, այլ՝ այն, ինչը որ այն է իրականում. Աստծո Խոսքը[6]: «Սրբազան Գրքերի մեջ, արդարև, Հայրը, որ Երկնքում է, բազում սիրալիրությամբ ընդառաջ է գալիս Իր զավակներին և զրույցի է բռնվում նրանց հետ»[7]:
