Գլուխ Ա. - Հոդված 1. - Հատված Է. / ա) «Ուր առատացավ մեղքը, գերառատացավ շնորհը»
-
01
-
-
02
-
-
03
-
-
04
-
-
05
-
ՄԵՂՔԻ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ
386. Մարդու պատմության մեջ ներկա է մեղքը. իզուր է ջանք գործադրել՝ անգիտանալու սա, կամ ուրիշ անուններ տալ այս խավար իրականությանը։ Փորձելու համար հասկանալ, թե ի՛նչ է մեղքը, հարկավոր է նախևառաջ ճանաչել և ընդունել մարդու խոր կապը Աստծո հետ, որովհետև այս հարաբերությունից դուրս՝ մեղքի չարիքն անհնարին է դիմակազերծել և տեսնել դրա ճշմարիտ բնույթը որպես Աստծո մերժում և Նրան տրված դիմադրություն, մինչ շարունակում է ծանրանալ մարդու կյանքի և պատմության վրա։
387. Մեղքի – և առավել մասնավոր կերպով՝ սկզբնական մեղքի – իրականությունը հստակվում է միմիայն Աստվածային Հայտնության լույսի ներքո։ Առանց Աստծո ճանաչողության, որն այն տալիս է մեզ, անհնարին է հստակ կերպով ճանաչել մեղքը, և փորձ է արվում բացատրել այն պարզապես որպես աճման թերություն, հոգեբանական տկարություն, մի սխալ, հասարակական ներկա անհավասար կառույցների անխուսափելի հետևանք, և այլն։ Միմիայն ճանաչելով մարդու վերաբերյալ Աստծո ծրագիրը՝ հասկացվում է, որ մեղքը զեղծումն ու չարաչար գործածությունն է այն ազատության, որն Աստված պարգևում է ստեղծված անձերին, որպեսզի նրանք կարողանան սիրել Իրեն և սիրվել փոխադարձաբար։
ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ՄԵՂՔԸ. ՀԱՎԱՏՔԻ ԷԱԿԱՆ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ ՄԵԿԸ
388. Հայտնության առաջխաղացման հետ միասին հստակվում է նաև մեղքի իրականությունը։ Չնայած որ Աստծո ժողովուրդը Հին Կտակարանի ժամանակաշրջանում որոշակի կերպով ըմբռնում էր մարդկության վիճակը՝ Ծննդոցում պատմված անկման պատմության լույսի ներքո, սակայն տակավին ի զորու չէր քաղելու այդ պատմության իմաստն իր ամբողջ տարողությամբ, որը լիովին ներկայանում է Հիսուս Քրիստոսի մահվան և հարության լույսի մեջ[1]։ Հարկավոր է ճանաչել Քրիստոսին որպես շնորհի աղբյուր՝ ճանաչել կարողանալու համար Ադամին որպես մեղքի աղբյուր։ Հարուցյալ Քրիստոսի կողմից առաքված Աջակից Սուրբ Հոգին է, որ գալիս է համոզելու «աշխարհին՝ մեղքին վերաբերվող հարցերում» (Հվհ 16, 8), հայտնելով Նրան, Ով մեղքից մեզ Փրկագնողն է։
389. Սկզբնական մեղքի վերաբերյալ վարդապետությունն այսպես ասած «հակառակ կողմն» է այն Բարի Լուրի, որ Հիսուսը բոլոր մարդկանց Փրկիչն է, որ ամեն ոք փրկության կարիքն ունի, և որ փրկությունն ընծայված է բոլորին՝ Քրիստոսի շնորհիվ։ Եկեղեցին, որ Քրիստոսի միտքն ու զգացողությունը ունի[2], քաջ գիտի, որ անհնարին է վնասել սկզբնական մեղքի վերաբերյալ հայտնությանը՝ առանց վնասելու Քրիստոսի խորհրդին։
ԸՆԹԵՐՑԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ԱՆԿՄԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
390. Անկման պատմությունը (Ծնդ 3) գործածում է պատկերավոր բառապաշար, բայց ներկայացնում է առաջին ժամանակների իրադարձություն, մի դեպք, որ տեղի է ունեցել մարդկության պատմության սկզբում[3]։ Հայտնությունը մեզ տալիս է հավատքի վստահություն, որ մարդկային ողջ պատմությունն իր մեջ կրում է մեր նախածնողների կողմից ազատորեն գործված սկզբնական մեղքի հետևանքները[4]։
