Բ. Իգնատիոսը որպես ուղղադավանության պաշտպան
Իգնատիոսի նամակներում քրիստոնեական հավատքի էական ճշմարտությունները չեն քննարկվում կամ բացատրվում քարոզի կամ նոր կատարվող ուսուցման ձևով. ներկայացվում են որպես համընդհանուր, բոլորի կողմից ճանաչված ու անվիճելի տվյալներ: Իգնատիոսը հավատքի ճշմարտությունների մասին խոսում է լիակատար բնականությամբ, ճի՛շտ որովհետև դրանք տեսնում է որպես յուրաքանչյուր քրիստոնյայի ժառանգությունը: Միմիայն երբ գտնվում է հերետիկոսության կամ հերձվածողության փորձերի դիմաց, Իգնատիոսի խոսքերը ստանում են բոցեղեն երանգ և նամակը մի պահ ձեռք է բերում ջատագովության վճռորոշ նկարագիր:
– Քրիստոնեական հավատքի առաջին առարկան Աստծո միությունն է: Մարգարեներն էլ հալածանքներ կրեցին այս ճշմարտությունը պաշտպանելու համար (Մագ. Ը.).
– Աստված մեկ է՝ երեք Անձերով. Հայրը, Որդին, Սուրբ Հոգին (Եփես. Թ., Մագ. ԺԳ 1-2).
– Աստված հայտնվել է հանձինս Քրիստոսի՝ Իր Որդու, որն Ինքն էլ Աստված է (այս ճշմարտությունը ներկա է նամակներից յուրաքանչյուրում, գրեթե բոլոր հատվածներում).
– Քրիստոսն իսկապես մարմնացել է, իսկապես տառապել է, իսկապես մահացել է և հարություն առել (Թրալ. Թ.-ԺԱ., Զմյուռ. Ա.-Ե.).
– Խորհուրդները հաստատվել են Քրիստոսի կողմից: Ամենասուրբ Հաղորդությունը դա Քրիստոսի Մարմինն ու Արյունն է (Հռոմ. Է.), հակաթույնն է՝ չմահանալու համար (Եփես. Ի.), Եկեղեցու միության աղբյուրն է (Ֆիլ. Դ., Եփես. Ե.): Մկրտության և Ամուսնության համար պահանջվում է Եպիսկոպոսի միջամտությունը կամ համաձայնությունը (Զմյուռ. Ը., Պող. Ե.).
– Աստծո Խոսքի մարդեղությունը Սուրբ Հոգու գործն է (Եփես. ԺԸ.): Սուրբ Հոգու առաքելությունն է նեցուկ լինել քրիստոնյաներին և նրանց միավորել՝ Հոր տաճարի կերտման համար (Եփես. Թ.): Սուրբ Հոգին քրիստոնյաներին մղում է միության և հետևելու Հիսուս Քրիստոսին (Ֆիլ. Է.).
– Հավատքի մաքրությունը երաշխավորվում է Եպիսկոպոսի հանդեպ համոզված հնազանդությամբ: Եպիսկոպոսը տեղական Եկեղեցու գլուխն է, Աստծո փոխանորդը: Նրան գործակցում են քահանաներն ու սարկավագները, որոնց հարկավոր է հարգել: Եկեղեցու այս նվիրապետական կառույցը հաստատվել է Առաքյալների կողմից (այս գաղափարներին հնարավոր է հանդիպել նամակներից յուրաքանչյուրում. ի մասնավորի, տես՝ Թրալ. Գ.Է.ԺԳ., Մագ. Զ., Եփես. Զ., և այլն).
– Ուղղադավանությունը հարկավոր է պաշտպանել անհապաղ և ամենայն խստությամբ: Հերետիկոսներից և հերձվածողներից հարկավոր է խուսափել գրեթե սոսկումով, որովհետև նման են վայրագ գազանների (Եփս. Է.), մարդակերպ գազանների (Զմյուռ. Դ.). բույսեր են, որ Հոր տնկարանից չեն (Ֆիլ. Գ.): Նրանց հետ ոչ մի հարաբերություն չպետք է ունենալ. միմիայն լավ է աղոթել նրանց համար, որպեսզի դարձի գան (Զմյուռ. Դ.):
