Ողջույն
Իգնատիոսը, որին անվանում են նաև Աստվածակիր, լիակատար բերկրանք է մաղթում Զմյուռնիայի եկեղեցու Եպիսկոպոս Պողիկարպոսին, մինչ նա էլ իրեն որպես Եպիսկոպոս ունի Հայր Աստծուն և Տեր Հիսուս Քրիստոսին[1]:
[1] Հունարեն բնագիրը մերձեցնում և միաժամանակ հակադրում է «epíscopos» գոյականը «episcopéo» (դիտել, հսկել) բայի կրավորական ձևին: Այդպիսով, Իգնատիոսի այս նախադասությունն անթարգմանելի է դառնում ուրիշ լեզուների: Իմաստն այն է, որ Եպիսկոպոսը, մինչ հսկում և պաշտպանում է իրեն վստահված հոտը, իր հերթին հսկվում է Աստծո կողմից, որի առաջ պատասխանատու է իր կատարած գործի համար:
