ՀԱՎԵԼՎԱԾ Զ. – ՏԱՂ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅԱՆ ԱՌ ԱՍՏՎԱԾ
-
01
-
-
02
-
- 1886 թվականի Սուրբ Ծննդյան շնորհը
- Հոգիներ փրկելու եռանդն ու առաջին արդյունքը
- Հրապուրվելը պատմությամբ ու գիտություններով – Բարեպաշտ ընթերցումները
- Մտերմությունը Սելինի հետ – 15 տարեկանում Կարմեղոս մտնելու փափագը
- Հոր համաձայնությունը
- Խոչընդոտներ Գերեն մորեղբոր և վանքի խոստովանահոր կողմից
- Ապարդյուն փորձը Բեյեոյի Եպիսկոպոսի մոտ
-
- Ուխտագնացությունը Հռոմ՝ հոր և Սելինի հետ – Փարիզի «Հաղթանակների Տիրամոր» եկեղեցին
- Շվեյցարիան
- Միլանում, Վենետիկում, Պադովայում, Բոլոնիայում
- Լորեթոյի Սուրբ Տան մոտ
- Ժամանումը Հռոմ
- Այցելությունը Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Լևոն Տասներեքերորդ Պապին
- Դառնություն և վստահություն
- Վերադարձի ճանապարհին. Պոմպեյ, Նապոլի, Ասսիզի, Ջենովա
- Նամակներ Բեյեոյի Եպիսկոպոսին – Սպասման երեք ամիսները
-
03
-
- Մի մխիթարիչ երազ
- Վիթխարի և ընդդիմադիր փափագներ
- Եկեղեցում իր անձնական կոչման բացահայտումը. այդ կոչումը Սերն է – Այն իր մեջ բովանդակում է մյուս բոլոր կոչումները և հավերժական է
- Կամովին նվիրումը Սիրույն
- Ծաղիկներ սփռել երգելով
- Պաշտելի Արծվին վստահությամբ սպասող տկար թռչնակի նման
- Աղաչանք «փոքրիկ» հոգիների համար
-
04
-
- Ձոն
- Մայր Մարիամ Գոնձակայից ստացած խստակրոն դաստիարակությունը
- Աստվածային վերելակը
- Առաքելությունը նորընծաների մոտ
- Փեսայի գալստյան ավետումը
- Հավատքի փորձությունը
- Անտարբերությունը կարճ կամ երկար, սիրելի քույրերից հեռու կամ նրանց մոտ անցկացված կյանքի նկատմամբ
- Ապահովություն և խաղաղություն հնազանդության մեջ
- Թե ինչի՛ մեջ է կայանում իրական կատարյալ Սերը
- Հաղթական մարտավարության օրինակներ
- Հարկավոր է գործերով փաստել Սերը
-
- Հոգու աղքատությունը
- Սերը զոհողություններով է սնվում
- Հոգիներ առաջնորդելու դժվարին գործը
- Աղոթքի ուժը
- Նվաստացման կենսատու հացը
- Չդատել
- Քույր Սեն Պիեռը
- Երկու փոքրիկ պայքար
- Երկու քահանա և առաքյալ «եղբայրներ»ը
- «Ձգի՜ր ինձ, ընթանա՜նք ... » – Վերջին երեկոյի աղոթքը
- Բացատրություններ «Ձգի՜ր ինձ» և «Սիրեցյալի անուշահոտ բուրմունք» խոսքերի վերաբերյալ
-
-
05
-
- 06
-
07
-
Ըզքեզ Աստուած գովաբանեմք,
Եւ ըզքեզ Տէր խոստովանեմք.
Ըզքեզ Հայր մեր անժամանակ
Պաշտէ երկիր առ հասարակ:
Քեզ հրեշտակաց զօրք ամենայն,
Երկինք եւ պետք միանգամայն,
Հոյլք քրովբէից եւ սրովբէից
Անլըռելի լեալ ձայնակից:
Եղանակեն զերգս օրհնութեանց,
Սո՜ւրբ, սո՜ւրբ, սո՜ւրբ ես, Տէր զօրութեանց.
Լի են երկինք 'ւ երկիր համայն
Փառօք քո մեծ վայելչութեան:
Զքեզ պանծալի դասըք սըրբոց,
Երկոտասան առաքելոց,
Պարըք գովեալ մարգարէից,
Տնօրէնութեանդ նախատեսից,
Գունդք լուսազգեաց մարտիրոսաց,
Գովաբանեն զՏէրդ փառաց.
Ըզքեզ մինչեւ ի ծագս երկրի,
Դաւանէ Սուրբ Եկեղեցի:
ԸզՀայրըդ մեծ անբաւելի,
Ըզմիածինըդ քո զՈրդի,
Զմխիթարիչ քո Սուրբ Հոգի
Փառավորէ անլըռելի:
Քրիստոս փառաց Դու թագաւոր,
Անժամանակ ծընունդըդ Հօր,
Ի փըրկութիւն մարդկան ազգի,
Խոնարհեցար յարգանդ կուսի:
Դու կոխեցեր զմահու խայթոց.
Զերկինս բացեր յուսացելոց.
Եւ համբարձեալ յաջմէ նըստար,
Փառօք ընդ Հօր քո հաւասար:
Գալ միւսանգամ ես հանդերձեալ,
Ի դատել զազգս հողածնեալ.
Եւ արդ խնդրեմք օգնել մեզ Տէր,
Զոր պատուական արեամբ գնեցեր:
Ընդ սուրբըս քո դասաւորեա՛,
Ի փառս անանց եւ յարակայ.
Ըզժողովուրդըս քո փըրկեա՛,
Զժառանգութիւնս քո Տէր օրհնեա՛:
Հովուեա՛ զնոսա եւ խնամարկեա՛,
Յայսըմհետէ եւ առ յապա.
Զօր հանապազ զքեզ օրհնեսցուք,
Եւ զանուն սուրբ քո գովեսցուք:
Շնորհեա մեզ Տէր զաւուրս կենաց
Անցուցանել առանց մեղաց.
Ողորմեա՜ց մեզ, Տէր, ողորմեա՜ց,
Եւ գըթութեամբ ի մեզ հայեաց:
Ողորմութիւնդ լիցի ի մեզ,
Որպես եւ մեք յուսամք ի քեզ.
Ի քեզ անձինք մեր յուսացան,
Մի՛ ամաչեսցեն ի յավիտեան:
Ամէն[1]:
[1] Գիրք Արարողութեանց Վանական Հանդիսից, Սբ. Ղազար, Վենետիկ 1932, էջ 37: