ԱՆԱՍՏՎԱԾՆԵՐԻ ԹԻՎԸ
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
Գերմանացի Դեններթը[1] 283 գիտնականների աշխատությունները քննելով՝ պարզեց, որ դրանց հեղինակներից 220-ը աստվածապաշտ էին, 7-ը՝ անաստված, 8-ը՝ անտարբեր էին խնդրին, իսկ 48-ի պարագայում պատասխանն անորոշ էր:
Մեկ ուրիշ ուսումնասիրություն ընդգրկում էր 19-րդ դարին պատկանող 432 գիտնականների գործերը: Հետազոտության արդյունքը հետևյալն էր. 367 հավատացյալ, 16 անաստված գիտնական, 15-ն անտարբեր էր խնդրին, 34-ի պարագայում պատասխանն անորոշ էր: Ուրեմն, վերոհիշյալ գիտնականների 4% էր միայն անաստված[2]:
Նմանապես Դյուպլեսսին, իբրև եզրակացություն իր ուսումնասիրությունների, գրում է. «138 հեղինակների մեջ 9-ը տարակուսողներ գտանք, 5 հայտնի անհավատներ և 124 հավատացյալ՝ Աստծո, հոգու և հանդերձյալ կյանքի»[3]:
Իսկ հայ մատենագրության մեջ դժվարությամբ կարելի է գտնել մի քանի հեղինակ, որոնց գործերն անաստվածությամբ ապականված են:
Ուրեմն, նշված ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ տեսական անաստվածները հազվագյուտ ուղտափշեր են Գիտության լայնարձակ պարտեզի մեջ:
Լը-Դանտեկ անաստված գիտնականն անգամ չի վարանում հայտարարել. «Ի՛նչ ուզում են, թող ասեն, մեր օրերում անաստվածների մի չնչին փոքրամասնություն գոյություն ունի: [...] Մարդկանց մեծամասնությունը հագեցած է Աստծո գաղափարով»[4]:
«Բացարձակ անաստվածի գոյությանը չեմ հավատում», ասում է Ռ. Բերբերյանը, «եթե բացարձակ անբարոյական չէ նա։ Քանի որ ճշմարիտ անաստվածությունը բարոյականի ուրացումն է, խղճի խավարումը»[5]:
Ավելացնենք նաև, որ շատ անաստվածներ վտանգի կամ մահվան ճիրանների մեջ աստվածավախ են դառնում: «Ո՞ր անաստվածն իր մահամերձ մոր սնարի կողքին չի ասել. Աստվա՜ծ իմ»[6]:
Աստծո գաղափարն այնքա՜ն մտերիմ է մարդու սրտին, որ հնարավոր չէ հեշտությամբ կտրել նրանից:
Աստծո գոյության դեմ արտահայտվող բոլոր վարդապետությունները կարելի է բաժանել երեք գլխավոր տեսակների.
Ա. – Նյութապաշտություն [մատերիալիզմ] (matérialisme).
Բ. – Ագնոստիցիզմ (agnosticisme).
Գ. – Պանթեիզմ (panthéisme)։
Նյութապաշտությունը ժխտում է Աստծո գոյությունը:
Ագնոստիցիզմը անտեսում է Աստծո գոյությունը:
Պանթեիզմը տիեզերքը նույնացնում է Աստծո հետ:
Անցնենք վերոհիշյալ ուսմունքներն առանձին առանձին քննելուն և տանք դրանց հերքումը:
Մատերիալիզմի և Ագնոստիցիզմի մասին պիտի խոսենք Գ-Է գլուխներում, իսկ Պանթեիզմի մասին՝ Երրորդ Մասի Ե. գլխում:
