ԳԼՈՒԽ Ը. – ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԱՊԱՑՈՒՅՑ. ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ԵՎ ԱՆՓՈՓՈԽԵԼԻ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
-
06
-
-
07
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Երկրի վրա պատահական էակներ կան
- 3) Պատահական էակներն իրենք իրենց մեջ չունեն իրենց գոյության պատճառը
- 4) Պատահական էակների գոյության պատճառը հարկավոր է փնտրել որևէ անհրաժեշտ էակի մեջ, որն ինքն իր մեջ կունենա իր գոյության պատճառը: Այդ անհրաժեշտ էակն Աստված է
- 5) Մի հարց
- 6) Հավելված. – ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀՈԳՈՒ ԾԱԳՈՒՄԸ
-
- 1) Նախագիտելիք
- 2) Տիեզերքում զմայլելի կարգուկանոն կա, որ մի նպատակի է ձգտում
- 2.1) Կարգուկանոնը նյութական աշխարհում
- 2.2) Նպատակային կարգուկանոնը բուսական աշխարհում
- 2.3) Նպատակային կարգուկանոնը կենդանական աշխարհում
- 2.4) Նպատակային կարգուկանոնը մեր հինգ զգայարաններում և մարմնի տարբեր օրգաններում
- 3) Այս կարգուկանոնը ենթադրում է բարձրագույն իմացականությամբ օժտված Հեղինակի գոյությունը
- 4) Այդ Հեղինակն Աստված է
-
08
- 09
- 10
«Կ’ուզէի հասկնալ թէ կարելի՞ է [...]
ընդհանուր գաղափարներու ահագնութեան մէջէն,
Անհունութիւնը, Ճշմարտութիւնը միայն սիրելէ ետք,
սուտի պէս անէանալ»[1]:
Ինտրա (Տիրան Չրաքյան)
Մինչ այս, մեր ապացույցները վերցնում էինք արտաքին աշխարհից: Ներկա և հաջորդ երկու ապացույցները, որոնք կոչվում են հոգեբանական, կվերցնենք մեր ներաշխարհից:
Մարդը, լինելով Աստծո հրաշակերտ գլուխգործոցը, արարածների մեջ ավելի պայծառորեն է անդրադարձնում իր Արարչի կատարելությունները՝ լավագույնս ապացուցելով Նրա գոյությունը:
Միտք և կամք. ահա՛ մարդու երկու մեծագույն կարողությունները, որոնք իրեն մոտեցնում են Աստծուն:
Ներկա ապացույցը վերցնում ենք «մտքից»: Իսկ երկու հաջորդ ապացույցներին հասու ենք լինում «կամքից»:
Կա նաև «ազգագրական» կոչված ապացույցը, որը կդիտարկենք հաջորդ էջերում:
Ահավասի՛կ մարդկային մտքից վերցված ապացույցի բանաձևը.
1) Մարդկային ճանաչողությունն ընկալում է հավիտենական և անփոփոխելի ճշմարտությունները:
2) Այդ ճշմարտությունները ծագում են հավիտենական և անփոփոխելի մեկ Ճշմարտությունից:
3) Այդ Ճշմարտությունն Աստված է:
[1] ԻՆՏՐԱ, Ներաշխարհ, Կ. Պոլիս 1906, էջ 201-202.
